Zoek
Ik heb altijd tegen mezelf gepraat. Beter gezegd: zo goed als altijd: als ik met de auto reed, toen ik na mijn voormiddag werken in de namiddag alleen thuis was, toen ik in mijn eigen zaak aan het werk was, bij het vertalen … Ik kon zelfs in discussie gaan met mezelf.
Men heeft me altijd voorgehouden dat het een teken was dat er iets fout zat in mijn bovenkamer.
Nu ineens gaat men beweren dat in jezelf praten zelfs voordelig is. Je kan alles beter op een rijtje zetten.
Ze komen er te laat mee. Ik doe het niet meer. Want zie je, Luc praat meer dan ik … hier thuis dan toch.
Bertie
Het wordt wel meer gedaan, mijn moeder deed het doorlopend. Een vroegere vriendin ook.
Vroeger werd het beschouwd als een uiting van eenzaamheid. Ik denk dat het een gewoonte is maar ik ben geen psycholoog.
ms
Ik heb me nooit eenzaam gevoeld al was ik dan vroeger meer alleen. Ik deed het ook bij het vertalen en toen zat Luc er bij.
Wat mij er doet aan denken, ik doe het wel nog! Ik doe het als ik foto’s aan het opladen ben op Flickr, als ik koffers pak en wie weet wanneer nog meer …
Bertie
En wat dan nog. Ieder heeft zijn eigen manier van doen.
ms
Daarom: “ziedet wel!” Want ja, ik wist dat het hielp bij het ordenen van gedachten.
Matroos Beek
Ik doe het ook, maar niet luidop…
ms
Hm, jawel luidop. Ik heb meer dan eens geweten dat iemand: “wablief” zei en dat ik moest zeggen dat het tegen mezelf was.