En ineens heb ik er genoeg van! Ik kijk rond en denk: “de woonplaats is een opslagplaats, het vroegere bureau is een berging en de gang staat vol”. Neem daar dan ook nog het kamerke bij, dat is ook een mooiere naam dan opslagplaats.

Het lijkt wel of we tijdens de jaren dat we de evenementen deden ons hele huis hebben laten verzanden, dat we er blind voor waren omdat we de tijd dat we thuis waren anders besteedden dan nu.

De wandelgidsen en -boeken had ik hier in de living gezet, dat vond ik handig. Ze stonden dan wel netjes gerangschikt maar ze droegen toch bij aan het te vol gevoel dat ik sedert geruime tijd hierbinnen krijg.

We hebben wel al enkele spullen van het overvolle, dat in de loop der jaren hierbinnen verzameld was, op de rommelmarkt verkocht. Er gaan er nog volgen.

Sedert ik stopte als zelfstandige -ondertussen al twee jaar geleden- werd de voormalige bureauruimte niet leeg gemaakt. Alles is er nog aanwezig in afwachting dat het naar de rommelmarkt kan.

Het kamerke is eigenlijk voorzien voor het opbergen van valiezen en/of andere dingen die dan niet dagelijks maar toch wel regelmatig nodig zijn. Maar daar staat nu nog een oude salontafel, een groot ijzeren boekenrek, een schappenkastje, een klein houten boekenrekje, de oude foto-albums en een hoop zeemzoete boeken die ik ooit kreeg -blijkbaar worden die ook wel verstrooiingslectuur genoemd- en die het waarschijnlijk op de rommelmarkt ook niet zullen doen.

Achteraan in de gang staan alle dozen voor de rommelmarkt, ook in afwachting. Die moeten namelijk naar het kot, maar de deur naar de berg moet vernieuwd worden. Die kan niet goed dicht en al zeker niet op slot.

En zeggen dat onze grote zolder zo goed als leeg staat. Maar alles daar gaan neerpoten vind ik ook maar niks. We willen af van al die spullen.

Weg ermee!