Zoek
Het verhaal van wel een auto – geen auto meer – terug een auto staat op het blog, respectievelijk te vinden op de gepaste tijdstippen.
Waar het nu om gaat is dat ik, voor we die auto wegdeden, eigenlijk meer achter het stuur zat dan Luc.
Toen we zonder auto waren, hebben we één keer een auto gehuurd, ik reed.
Toen we deze auto binnenhaalden, reed ik er één keer mee. Van hier naar Bollie en terug.
Dat wil zeggen dat ik sedert ergens mei 2010 in totaal twee keer met een auto gereden had toen Luc die gal moest laten uithalen en niet mocht rijden. Natuurlijk was dat geen probleem, autorijden verleer je niet zomaar.
Maar nu vroeg ik me toch af: “hoe komt zoiets toch?” Het zit hem niet in de chauffeur, het ligt bij de auto. We zien gewoon op de moeite om die auto om te bouwen om van bestuurder te wisselen.
Denk maar aan spiegels, aan beenlengtes, de onhebbelijke gewoonte van (sommige? De meeste?) mannen om die rugleuning achterover te hellen, net of ze gaan opstijgen, …
Maar het zou geen waar meer zijn, ik zou het niet meer laten gebeuren. Meer nog! Ik kocht me een speciaal autokussen want al zit ik niet te laag, ik vind het niet hoog genoeg.
Een week mocht Luc niet rijden. De dagen erna reed ik ook nog. En dan opeens had hij een afspraak en verbouwde het ganse interieur van die auto terug naar de lange-benen-stand.
Het kussen ligt nog ongebruikt op de achterbank.
MyriamC
Inderdaad vervelend als je veel in lengte verschilt. Mijn man is maar 7 cm groter dan ik. Wij rijden zonder te moeten verbouwen in elkaars auto.
ms
Wij zitten met 26cm verschil. Als ik met die auto wil rijden op de stand die past bij Luc moet ik vooraan op de zetel zitten om aan de pedalen te kunnen.
MyriamC
Da’s dan net hetzelfde als bij mijn zoon en zijn vriendin!
elsjeveth
Met zoveel lengteverschil is zoiets inderdaad een dingetje :-). Ik word al nijdig als Chris in mijn auto heeft gereden en de spiegel verzet.
ms
De laatste auto die we hadden vóór we vier jaar zonder deden, was een kleiner model. En al was die ook verstelbaar zodat Luc er in kon, denk ik dat hij daar niet zo graag mee reed.
Deze, die we nu hebben, is een grotere.
Ooit hadden we twee auto’s, maar dat is nu, zo met ons beidjes, echt wel overdreven.
Zij
Dat probleem had ik niet met mijn ex man, maar toen de zonen de auto begonnen te gebruiken was het ook elke keer terug alles goed zetten :-/
ms
Met Zoneke had ik het niet, enkel die rugleuning die zo achterover helt, dat doet/deed hij ook.
Zij
Raar toch, dat mannen altijd die rugleuning achterover laten hellen. Dat is dan ook altijd het eerste wat ik deed als ik in de auto kwam.
ms
Het was niet aan mannen dat de nonnen leerden dat ze mooi rechtop en met hun knieën te samen moesten zitten.
Matroos Beek
Ik wil niet stoefen, maar mijn autostoel (bestuurder) kan je programmeren op de ideale stand voor maar liefst drie verschillende bestuurders. Meestal rijd ik ermee, maar als mijn man instapt, moet hij even op het knopje drukken en de stoel gaat in de stand aangepast aan hem. Stap ik terug in, dan verzet ik het knopje en plooit de rugleuning en de zitting naar mijn lichaam.
Matroos Beek
Neen, het is geen Rolls Royce of zo… een Citroën. Die fabrikant denkt nu eenmaal diep na over het zitconfort. En dat voel je.
ms
Ik vind dat niet stoefen! Dat is informatief.
Wat gebeurt er met de afstand tot de pedalen, de buitenspiegels en de achteruitkijkspiegel?
En zeggen dat, toen we onze auto kochten, we eigenlijk voor een Citroën gingen, maar Luc kon daar niet in. Natuurlijk wel, maar in drie geplooid.
Matroos Beek
De afstand tot de pedalen wordt dus ook automatisch ingesteld. De spiegels blijven hetzelfde, maar daar hebben we blijkbaar beiden geen moeite mee. Ze staan voor beiden goed.
ms
Die moeten bij ons ook aangepast worden. Nu niet dat dat zoveel tijd in beslag neemt, maar toch doen we het niet.
De passagierszetel vergt geen aanpassing, vermits die al zo ver achteruit staat. Dat doe ik omwille van de veiligheidsgordel die anders nogal vervelend zit (ondanks aanpassingsmogelijkheid).