Zoek
Mijn maag is altijd al een zwakke schakel geweest.
Meestal, zelfs als kind al, begon het met een blokkeren waardoor ik hoofdpijn kreeg, misselijk was en gewoon moest afwachten tot wanneer ze weer in actie schoot.
Thuis bekeek men mij als een aansteller. Als ik het kreeg, gingen ze grapjes vertellen en wee mij als ik daarmee kon lachen. Dan was het niet echt.
Ergens in de ’70-80’er jaren -zeker en vast nog vóór 1984- sprak ik er de huisdokter over aan. Zijn antwoord was sneller en gemener dan verwacht. Hij zei: “In Biafra zullen ze daar geen last van hebben”. Ik sukkelde dan maar verder, zweeg over mijn maag en doorstond.
Tot ik het er bijna twintig jaar later terug eens met een huisdokter over had. Die vertelde dat het een vorm van migraine was. Of mijn maag nu oorzaak of gevolg was, heb ik er nooit kunnen uit opmaken.
Toen ik in 2000, telkens ik at, een verschrikkelijke pijn kreeg aan die maag en er bleef mee lopen tot na mijn scheiding schreef de dokter me een gastroscopie voor. Er zat een ontsteking tussen de slokdarm en de maag zelf. Ik nam medicijnen die ik enkel na akkoord van de ziekenkas kon verkrijgen.
Naarmate ik minder stress had -feit waarvan de oorzaak waarschijnlijk bij Luc te zoeken is, hij is nu eenmaal geen zenuwslopend iemand- en na de menopauze werd het blokkeren, de mogelijke migraine en alle oudere problemen ineens miniem. Mijn maag gedroeg zich.
Maar zo een jaar of twee geleden dook die verschrikkelijke pijn weer op. Deze keer niet telkens bij het eten, maar wel onverwacht en onvoorspelbaar.
Ik ging opletten wat ik at. Er zat geen patroon in. Ik zwoer de cola -nog maar eens- af en hoopte dat het zo zou overgaan.
Toen het dat niet deed, sprak ik er de huisdokter over aan. Deze zocht het dichter bij huis. Hij zei dat ik naar psycholoog moest, het zit volgens hem tussen mijn oren.
Dokters en ik, dat gaat niet. Ik heb haast nooit een dokter nodig. Er zijn veel jaren voorbij gegaan dat ik niet naar een dokter ging. Maar als ik ze nodig heb, behandelen ze mij als een hypochonder. Ik heb trouwens nog zo een kastje naar de muur-verhaal, dat houd ik wel voor morgen, of zo …
Luc wil nu dat ik rechtstreeks naar de kliniek ga. Ik weet het zo niet. Ik ben het een beetje beu dat men mij bekijkt als een aansteller.
Intussen kauw ik wel een Gavisconneke … of twee …
annaberg
Maaglast is heel vervelend. Ik zou toch nog eens een andere dokter proberen, denk ik.
ms
Ik vrees dat er niets anders zal opzitten als ik zelfs bij het eten van een volkorenboterham met confituur al te maken krijg met die stekende pijn om van in twee te plooien.
Het duurt dan wel niet lang, maar het wil wel zeggen dat het steeds erger wordt.
MyriamC
Heel vervelend! En zeker als er een oorzaak is die bestreden wordt en de pijn toch gewoon blijft terugkomen nu en dan. Het is misschien helemaal je maag niet, maar wel je gal of je lever. Maak maar snel een afspraak met een internist (zegt zij die ook veel te lang met klachten blijft rondlopen).
ms
Die medicijnen neem ik niet meer. Eens die kuur voorbij (die duurde bijna een jaar, geloof ik) moest ik niets meer nemen van de dokter, wegens het gevaar op gewenningen verslaving.
elsjeveth
Jij boft met een verstandige man als Luc. Hij weet je ”ongerief” op juiste waarde te schatten en geeft de enige goede raad in dit geval. Hup naar de kliniek van een gavisonneke of twee drie wordt je niet vrolijker van.
Courage
ms
Ik zeg soms: “Als ik doodval, span je maar een proces aan tegen de dokter”. Maar daar zal die dokter niet van wakker liggen.
Dat ze zo met mijn gezondheid sollen, daar word pas écht niet vrolijk van.
Matroos Beek
Misschien moet je eens goed in de gaten houden wat je eet. Ik denk dat er iets is wat je maag niet verdraagt.. kan natuurlijk vanalles zijn. Ik had iets dergelijk met mijn darmen. Gluten en lactose werden gebannen. Nu weet ik dat het niet de lactose maar wel de gluten zijn.
ms
Wat ik eet?
’s Morgens een boterham met gekookte hesp en een boterham met confituur.
’s Middags idem.
’s Avonds een aardappel met gekookte groente en een stukje vlees, ter grootte van de muis van mijn hand.
Dat doe ik sedert ik merkte dat ik van verse groenten en fruit problemen kreeg.
Wat drink ik: koffie, groene thee en water.
Toen ik hiermee begon (door Lucs galprobleem) was er ineens geen vuiltje meer aan de lucht. Nu begint het weer. Het gaat gewoon steeds verder.
Wat ergerlijk is, is dat hier ergens een lijst van die dokter ligt met goeie raad, het zit tussen mijn oren maar ik mag zo goed als niets eten. Wat raadt hij aan? Wit brood. Daarvan ga ik kapot, net of het ding verder zit te gisten binnenin mij.
Die lijst heb ik, jammer genoeg, bij het opruimen een beetje te goed weggeborgen of hij is ergens tussen geraakt waar hij niet moet zitten. Ik ga momenteel alle mogelijkheden af waar hij kan zitten, als hij maar niet in de versnipperaar geraakt is.
Matroos Beek
Wit brood is voor mij ook zeer kwalijk. Daar ga ik van ‘dichtplakken.’ Het is vaak een zoeken. Ik geloof niet echt in hulp van dokters in dit geval. Dat van ’tussen de oren’ gebruiken ze te pas en te onpas. Ik haat het.
Nog een gouden tip. Voor mij althans. Ik neem elke dag probiotica. Dat werkt niet meteen, maar na een zestal weken (maximum) was mijn spijsvertering helemaal in orde. In Belgie verkoopt men bij de apotheker een heel goeie. Prolardii. Twee capsules per dag nemen.
Bertie
Luc’s advies lijkt mij ook het beste maar war Bea zegt is ook het nadenken waard. Huisartsen kunnen makkelijk op allergieën testen.
ms
Ik ga in elk geval een afspraak in de kliniek nemen, al was het maar om te testen. Dat is die huisarts van ons toch niet zinnens aangezien hij zegt dat een psycholoog het moet oplossen.
Bertie
Ik brn erg benieuwd.
Zij
Tegenwoordig lijkt alles wel van de stress te komen.
Het maakt me echt boos, dat een dokter direct over een psycholoog begint i.p.v. een onderzoek op te starten.
Misschien toch maar eens het idee van Luc in gedachten houden. Zo verder sukkelen met een pijnlijke maag is toch ook niet langer te doen.
Jolie
Ik dacht dat de relatie maagklachten-psychisch achterhaald was, sinds de ontdekking van de Helicobacter pylori-bacterie…? Maarja, inderdaad, bij alles dat men niet meteen begrijpt, zeggen artsen (en leken) ‘psychisch’ of ‘stress’ 🙁 Ik durf te wedden dat men over 200 jaar met opgetrokken wenkbrauwen naar die vergissing kijkt.. Helaas hebben we (mijn huisarts begint ook altijd over stress….) daar nu niets aan :-/
Ik hoop dat je tòch een zinnig antwoord en beter medicijn zult vinden!
ms
Momenteel neem ik helemaal niets van medicijnen. Er mankeert me ook niets, behalve die maag.
Bij klachten zou je toch verwachten dat ze even zouden onderzoeken of doorverwijzen.