Zoek
Het is een beetje bizar de laatste weken – maand. Ik heb haast angst om TV te kijken.
Alles wat ik bekijk heeft iets herkenbaars. Meestal betreft het gebeurtenissen, situaties en/of uitspraken van vroeger die erg ingrijpend en/of schokkend waren. Die gaan zich dan onder mijn hersenpan in wacht zetten en komen ’s nachts spoken. Ook gedurende de dag laten ze me niet gerust. Dan gaan ze malen en blijf ik met een onbestemd gevoel achter.
Gisteren bekeken we een film die we al een poos geleden hadden opgenomen. Of ik daarvan droomde zal ik pas straks weten. In elk geval gaf die film mij gelijk aangaande een belangrijke beslissing betrof, beslissing die door alle welmenende en bemoeizieke medemensen verguisd en afgebroken werd. Het was dus wel verrassend enige goedkeuring te krijgen, al was het dan maar in een film.
De vraag of ik nu straks goed uitgeslapen of zwaar getormenteerd door nachtmerries ga opstaan omdat die beslissing al dan niet afgekraakt gaat worden door mijn onderbewustzijn, daar kan ik pas binnen een tweetal uur een antwoord op geven, want nu slaap ik namelijk nog.
Bertie
Wat akelig. ik hoop dat je er deze keer van verschoond blijft, het liefst voorgoed. Is therapie een idee? Dit lijkt me geen hebben, je maakt narigheden opnieuw mee en het is vermoeiend.
ms
Ik heb al met het idee gespeeld, ik heb zelfs al opgezocht hoe en waar, het was toen dat ik het over die dure goede raad had. En ik denk niet dat het op te lossen is met één keer gaan.
Wat me toen en eigenlijk sedert geruime tijd enorm hindert is dat een ander mij wel gebruikt als raadgever, maar dat ik nooit maar dan ook nooit een woord zeg over wat er bij mij scheef zit.
Waarom? Omdat dat niet altijd scheef zit en als het het wel doet, men snel -zoals ik in dit krantenartikel las- onmiddellijk overgaat op koetjes en kalfjes of men zegt: “maar jij hebt toch Luc” alsof men me dat zelfs nog misgunt. Dat dàt zo is heb ik wel al meer ondervonden.
Dat krantenartikel is maar een voorbeeld, al zit er ook wel een -heel klein- beetje Harvey Weinstein in dit verhaal.
Nog een reden waarom? Omdat het normaal gezien maar één facet is dat ontwaakt maar ze nu allemaal staan te drummen, mijn moeder uitgezonderd, die ben ik nu de baas. En omdat het altijd wel vanzelf terug in slaap sukkelt. Het probleem is maar omdat ze nu met zoveel zijn, ze elkaar wakker houden.
Het zal wel weer doorgaan. Ik schreef er gisteren over, vanmorgen was het weer rustig. Daarom begon ik ooit dat blog, om dingen van me af te schrijven en dat hielp.
Maar ik ben nu niet meer zo anoniem.
Matroos Beek
Twee weken geleden had ik zo’n afschuwelijke nachtmerrie dat ze dagen nazinderde… de oorzaak is mij gelukkig wel bekend: te laat en te zwaar tafelen. Moet ik niet doen want dan heb ik prijs.
ms
Daar heb ik dus geen probleem mee. We eten op tijd en -normaal- nooit te zwaar.
Ik moet meer naar romantische komedies kijken, denk ik.
Matroos Beek
Ik kan niet altijd op tijd eten. Soms ben ik laat thuis na een vergadering. Die dag was ik al weg van 7 uur ‘s morgens en pas om half acht ‘s avonds thuis… uitgehongerd en moe. En dan had ik te gulzig en teveel gegeten. Voortaan kijk ik wel uit. Neen, daar kan ik echt niet meer tegen.
ms
Dat is niet echt bevorderend voor een goede nachtrust. Ik zou na zo een dag eerder opteren voor een boterham of zo.
Zo laat wil ik ook geen zware maaltijd meer.
elsjeveth
Oei dat is inderdaad niet fijn. Gelukkig heb ik daar geen last van – nog niet althans – waarschijnlijk beleef ik een film of reportage op een andere wijze.
ms
Het gaat om herkenbare passages die me echter niet meer bij de keel grijpen maar stiekem gaan zitten stoken hierboven in de zolderkamer.
Ik denk dat het ook een soort van verwerking is.