Zoek
Wij zijn sterk in het op de lange baan schuiven.
We zijn al twee jaar dat bureau aan het leeg maken, niet in één ruk door. Natuurlijk niet. Wij doen dat in episodes. Afhankelijk van waar de wind waait en hoe ons muts staat besluiten we er nog maar eens wat aan voort te doen.
Zo stonden de schrijftafel en de twee pc-tafels al leeggemaakt, uitgewassen en opgeblonken, klaar sedert 6 oktober, een dag dat Luc niet thuis was en ik me eigenlijk verveelde. Niets zo goed als een beetje verveling om er wat vaart achter te zetten.
Ze stonden dus en ze wachtten. Op wat wachtten ze? Wel, die wachtten tot de Kringwinkel hen kwam halen. En waarom kwam de Kringwinkel die niet halen? Wel, omdat wij het opbellen voor af te spreken gewoon de lange baan op hadden geschoven.
En dan kwam het grof huisvuil, gisteren twee weken geleden. Daarvoor had Luc wel een afspraak gemaakt. Ah ja, daar moest wel vaart achter, die komen maar ééns om de drie maanden en het spul stond op de oprit.
Toen werd het ineens dringend, ik belde de Kringwinkel in de hoop dat we alles op één dag konden regelen. Maar neen, zut! Die konden pas gisteren komen.
En? Is het bureau nu leeg? Maar neen, bijlange nog niet. Eerst en vooral wilden die mannen dat ijzeren bureau niet meenemen en dat terwijl het nog een poos duurt eer het grof huisvuil nog eens langskomt.
Verder moeten al de dozen nog uitgesorteerd worden en dat kan ik niet in een moment van verveling, want daar moet Luc ook zijn zeggenschap over doen.
Het grote probleem is dat wij alle twee tegelijk goesting moeten hebben om er aan te beginnen.
Maar kijk! We hebben weer meer tijd. Er begint overmorgen een heel nieuw jaar.
Matroos Beek
? het komt als het komt… maar bij mij worden zulke zaken ook vaak op de lange baan geschoven.
ms
Het is een kwestie van prioriteiten stellen.
Ik wou die eetplaats vóór de feesten, maar gezien de massale opkomst voor de feestelijkheden hier ten huize en een ander minuscuul, zij het niet te verwaarlozen, klein bijkomend probleem konden we onze tijd beter besteden … met eens zomaar gedurende de dag op de zetel te ploffen en een kleverige kerstfilm te bekijken bijvoorbeeld.
Bertie
Dit ken ik, vooral van wijlen echtgenoot. Als hij het voor het zeggen had was waarschijnlijk zijn crematie nog uitgesteld.☻
‘Dat doe ik een andere keer, goed?’ was zijn vaste zin.
ms
Wij doen het alle twee, we zijn altijd akkoord op dat vlak.
Vroeger was ik niet zo, dan moest alles altijd eerst af zijn. Maar uiteindelijk geraakte het nooit af en was ik constant in de weer.
Op zeker ogenblik ben ik gewoon omgeslagen, net als het weer.
Ik neem het zoals het komt, zoals Matroos Beek zegt.
Bertie
🙂
Suskeblogt
Het kan hier ook lang duren vooraleer we er mee beginnen, maar eens opgeruimd zijn we blij dat het weg is. Nog een dagje en we hebben weer 365 dagen tijd om er mee verder te gaan.
ms
Daarom vond ik het jammer dat die mensen dat ijzeren gevaarte niet meenamen, maar kijk, nu moet dat “blij zijn” nog komen en anders hadden we het al gehad.
elsjeveth
dat bedoel ik!
ms
Gelukkig maar.