Zo een midweek er tussen uit is een welkome rustpauze op zich. Niet dat we ons thuis doodwroeten, niet dat we op vakantie geen eten maken, maar het is een periode van andere rust, meer een inwendige. We zijn dan weg van te dichtbebouwde kommen en de zaken die we nog moeten regelen. We genieten van open ruimtes, prachtige wandelwegen, bossen en laat ons ook het bijhorende zwembad niet vergeten.

Maar zelfs tijdens deze rustpauze lassen we rustpauzes in. Niets moet, alles mag, zodoende kan het zijn dat we gewoonweg een dag zwemmen overslaan omdat de zin ontbreekt.

Waar we ook telkens een rustpauze inlassen is tijdens onze wandelingen. Niet dat we met hele kwartieren op een bank gaan zitten, neen, we stoppen even, laten de omgeving op ons inwerken en eten een versnapering die we meenamen. Meestal -zo goed als altijd- is dat een banaan. Maken we hele lange wandelingen, lassen we zo twee tussenstops in en nemen we natuurlijk twéé bananen mee.

Niet altijd vinden we een bank die tot pauzeren noodt, maar als het toeval een beetje helpt kunnen we zelfs de ballast even afgooien. Dat doen we niet op modderige of vuile ondergrond wel te verstaan.

Rustpauzes die ook adempauzes zijn.