Ik vraag me af wat de oorzaak kan zijn, maar ik ben weer in een periode beland waarin ik hele nachten droom, ’s ochtends wakker word met het gevoel of het allemaal echt gebeurde maar niet meer weet wàt er dan wel echt gebeurde.

Dromen zo erg als realiteit. Net of ik twee levens leid.

Ik had er tijdens de vorige vakantie al last van. En na de omschakeling naar het winteruur dacht ik dat daar de oorzaak voor de nare dromen te zoeken was.

Maar dat is ondertussen ook al een poos geleden.

Waarschijnlijk heb in ondertussen zelf wel onbewust de oorzaak voor de zware dromen aangepakt door alle gewelddadige feuilletons van het TV-scherm te bannen en heb ik zo het probleem van de inhakkende nachtmerries opgelost.

De nachtmerries zijn weg maar het dromen op zich niet. Er kwam een tijd dat het leek of ik het eerder erg vond de droom te verlaten. Nu weet ik ’s ochtends de droom nog wel, maar iets later niet meer. Zolang het geen nachtmerries zijn is het voor mij al lang goed.

Iedereen droomt, zelfs zij die denken dat ze het niet doen. Ik weet dat ik droom al weet ik dan helemaal niet wat. Na die periode met die kudde nachtmerries kan ik enkel maar zeggen: “gelukkig maar!”