Bij het sorteren van de spullen voor de rommelmarkt kwam ik ook weer de twee Nesquik dozen tegen. Ik wist wat er in zat, maar zette ze terzijde want bij het openen had ik een Obelix gezien.

“Wat is dat?” vroeg Luc. Ik vertelde hem dat die voor de vuilbak waren aangezien er allemaal stukjes van Kinder Surprise in zaten die nog van bij Amke en Ella gekomen waren maar dat ik eerst eens wou kijken of er benevens die Obelix nog andere historische personages in te vinden waren.

Dat zou Luc wel even doen. Even later had hij de hele inhoud over de tafel verspreid en zat te knutselen. Ik stond paf en hij zag me raar kijken en zei: “Voor de verzamelaars”. Ik stond nog paffer. Welke verzamelaars?

Nu blijkt dat er mensen zijn die geld veil hebben voor prullekes uit de Kinder Surprise eieren. Gelooft ge dat nu? Ik nu wel, met veel moeite, omdat ik het zelf zag.

Zo tussendoor steekt Luc dan een of ander raar ding in elkaar. Of af en toe kijkt hij op internet of zoekt op een nummer als hij er al een heeft. Of hij zegt: “Hier zie! Die zijne kop zat ook in die doos”. In het laatste geval is dat jammer genoeg alleen maar een hoofd.

Telkens als hij er passeert steekt hij wel enkele ventjes in elkaar. En telkens hij niet verder meer kan stopt hij tot hij er opnieuw passeert. Ik zou ermee lachen ware het niet dat er mensen zijn die bewust puzzels van duizenden stukjes kopen om zich mee bezig te houden.

Bij Luc is dat iets voor de verloren minuutjes. Hij vraagt zich wel af hoe we dat gepruts mee moeten nemen naar de rommelmarkt. Bij de eerste schok ligt het hele kraam weer uit elkaar.

Een impressie …