Zoek
Rare voorvalletjes vertel ik nooit onmiddellijk, wegens de mogelijke herkenbaarheid mocht iemand die dit blog leest de situatie herkennen. De twee volgende gebeurtenissen deden zich dus geruime tijd geleden voor.
Bij het eerste liepen we gewoon wat te slenteren en te kijken en te neuzen om te kijken of die rommelmarkt iets was om ook eens in te schrijven.
De doos boeken trok mijn aandacht, ik dook er in en hoorde de man zeggen: “Die zijn wel allemaal in het Engels hé madam”. De stoute kant in mij ademde even en wou zeggen: “Engels was al uitgevonden toen ik kind was hoor meneer”. De seutige kant die ik ook heb, zei: “zwijg!” Ik zweeg. De seutige kant is nogal bazig.
Ik bekeek de boeken, zag niks naar mijn gading en stond recht om verder te gaan waarop het heerschap me vroeg of ik graag las en op mijn bevestigend antwoord zelf door de doos ging en alle boeken nog eens stuk per stuk ging aanprijzen.
Ik dacht dat hij wel erg wanhopig moest zijn om toch maar iets te verkopen.
Bij het tweede voorval waren we zelf op de rommelmarkt en zo tegen het einde aan, we begonnen al in te pakken, wist de vrouw van twee kramen verder me te vertellen dat ze een bloesje had in precies mijn maat. Ik zei haar niet dat ik geen kleren kocht op de rommelmarkt, maar ik zei wel dat dat misschien wel mijn maat was maar dat ik bezig was met die maat wat te verkleinen. Ze nam een felschreeuwend mosterdkleurig geval van een hanger, wees me op de halsafwerking en zei: “Dat is echt gepast voor grote borsten”.
De stomp in mijn gezicht kwam verschrikkelijk hard aan. Misschien snapt niemand dat, misschien ligt het aan mij. Maar het had me tijd en moeite en overredingskracht gekost om mezelf terug te accepteren en ik voelde me na geruime tijd eindelijk terug goed in mijn vel. De spiegel vertelde me weer dat er met mij niks mis is en dan krijg ik weer die doef op mijn kop waarna elke vitrine een spiegel wordt waarin ik bevestiging zoek dat het echt niet zo is.
Als ik ooit zo zou bedelen om op een rommelmarkt iets te verkopen, ruim me dan zelf maar op.
francky spruytte
Dat ze me hun waar aanprijzen op een rommelmarkt heb ik nog nooit meegemaakt. Ze zouden het ook niet moeten proberen.
ms
Als er ene zo eens de prijs zegt als je iets bekijkt kan me werkelijk niet schelen, maar persoonlijk worden is er over.
Opdringerigheid maakt het aangename gevoel van het snuisteren kapot.
Matroos Beek
Wat een lompheid. Ze willen verkoper spelen, maar ze zijn het niet.
ms
Lomp inderdaad. Terwijl ik dan in dezelfde periode drie keer door drie verschillende personen werd aangesproken met “meneer” wat ik ook niet kan smaken.
Anna berg
Lomp is nog zacht uitgedrukt. ?
ms
Je verwacht je daar niet aan. Allee, ik toch niet.
Bertie
Wat een botte trien. En ook: zo dringend willen verkopen is nog zielig ook.
Later denk je dan, ik had dìt moeten zeggen of dàt.
ms
Ik ben al blij dat ik niet alleen met dat “later” probleem zit. Ergerlijk als je niet assertief bent opgevoed.
Bertie
Dat hoorde nu eenmaal niet.. 🙁
ms
Neen, in die tijd mocht je geen franke toot hebben. Nu moeten ze dat hebben en staan we wéér aan de verkeerde kant.
Jeanne van Sjannesblog
Ik zou niet zo lang gewacht hebben met de voorvallen op het blog te plaatsen. Ze kunnen me wat, die lui!!
ms
Oh maar, ik plaats wel meer dingen die al eerder zijn gebeurd. Ik moet dat eerst kauwen en herkauwen.
elsje
Wat een ongelofelijke opmerking zoiets. Het zegt zoveel meer over de ‘dame’ in kwestie dan over jou. Hopelijk heeft het jouw niet beschadigd uit de strijd doen komen.
ms
Onbeschadigd? Ik weet niet. Ik mijd spiegels.
Haba
Op zo’n moment weet ik ook nooit iets zinnigs terug te zeggen, ik heb last van ‘Esprit de l’escalier’ oftewel ik bedenk pas iets wanneer ik thuis de trap oploop om naar bed te gaan.
ms
Ik zal er ook mijn trap eens moeten op aanspreken. Ik wist niet eens dat die zo’n ambetant karakter heeft. 😁😝