Zoek
Wat lezen we nog meer? Behalve gebrek aan sociaal leven vinden mensen dat ze op elkanders lip gaan zitten door de afzondering.
Al hebben wij dan geen sociaal leven, wij hebben ook geen last van onze lip.
Wij zijn nu haast twintig jaar samen. Door omstandigheden waren wij al die jaren meestal samen thuis. Dat heeft nooit problemen gegeven. We zitten niet de hele dag bij elkaar op schoot, wij houden niet met hele dagen elkaars hand vast, maar we ergeren ons ook niet aan de ander.
Zit Luc naar de TV te kijken, doe ik wel wat anders. Lees ik een boek houdt Luc zich in stilte bezig. Soms is hij in de keuken of hij gaat buiten een praatje maken met de vogeltjes terwijl hij hun eten aanvult. Soms ga ik buiten wat onkruid trekken en lach de vogels uit die me uitschelden. Soms zijn we -toevallig- samen buiten.
Soms denk ik: “leven wij naast mekaar?” Maar neen, dat is het ook niet.
Het kan me gebeuren -en dat deed het al- dat ik opeens opschrik uit mijn boek en me realiseer dat ik Luc al een hele poos niet hoorde of zag en me afvraag … Dan stap ik de gang door, hij is niet in de eetplaats, niet in de keuken. Ik ga terug naar de gang en zo naar boven, hij is niet op de badkamer, niet in de kamers, … kom ik terug beneden en zit hij gewoon aan de laptop. Dan hebben we elkaar gekruist terwijl ik in de keuken was en hij de trap afkwam.
Of nog: ik geef aan dat ik nog even een artikel aflees vooraleer af te sluiten en te gaan slapen. Dan is mijn artikel gelezen en Luc spoorloos. Dan stap ik de gang door, hij is niet in de eetplaats, niet in de keuken. Ik ga terug naar de gang en zo naar boven, hij is niet op de badkamer maar hij ligt al in bed. Dat had hij dan wel gezegd maar dat had ik niet gehoord omdat ik te geconcentreerd zat te lezen.
Naar de Colruyt gaan we wel samen. Hij blijft dan wel in de auto. Ik zie het niet zitten dat hij met zijn broncho-vaxom-probleem in die Colruyt binnenloopt, wat natuurlijk baarlijke nonsens is aangezien ik het gewoon aan hem kan doorgeven.
Maar hem verbieden om mee te gaan? Hij huilt nu al tranen met tuiten, vraag maar aan Amke en Ella.
Matroos Beek
Hier gaat het ongeveer ook zo. Gelukkig maar.
ms
Inderdaad, gelukkig maar. Bij dat ‘gelukkig maar’ ga ik in de toekomst misschien toch een keer meer stil staan.
Anna berg
Vreedzaam samen. ? Toch denk ik dat het op heel wat plaatsen lastig leven is nu …
ms
Eigenlijk sta je er niet bij stil. Het was pas toen ik het las en ook over een mogelijke toename van huiselijk geweld dat ik me er van bewust was dat samenleven bij ons inderdaad vreedzaam verloopt.
Laatst zat ik op te sommen waarvoor wij ons toch mochten gelukkig prijzen in deze tijden. Dat deed ik omdat er toch een lelijke dreiging is ook.
Maar dit is toch iets om hoger op het goeie-dingen-lijstje te zetten.
Bertie
Jij en Luc hebben een goed samenzijn.
Sommige mensen hebben altijd wat te mekkeren al lijkt het me lastig op een flatje te zitten.
ms
Een klein flatje zou wel enige aanpassing vergen, maar het zou wel lukken als er een balkon aan was om even tegen de lucht te gaan praten.
Bertie
Ja, een spiegel gaat natuurlijk vervelen. ☻
ms
Jij hebt het er zeker al met Amke en Ella over gehad … dat je nu net over een spiegel begint?
pske van mske: uitleg volgt later. Het concept is al geschreven.
Bertie
Ik snapte het al niet maar lees het later. ☻
ms
Met “tegen de lucht gaan praten” bedoel ik dan even afstand nemen.
De spiegel komt echt wel later aan bod.
francky spruytte
Idem hier, alle drie zijn we tegelijk met iets anders bezig. Elkaar ergeren doen we dus ook nog niet.
ms
Dat is eigenlijk een sjaans bij malsjaans.
elsje
Kortom jullie hebben een gewoon heel gelukkig leven zo samen. Meer kan een mens – in dit geval twee mensen – zich niet wensen
ms
Het is goed dat een mens daar eens bij stil staat.