Zoek
Verwonderd las ik de laatste dagen het nieuws: over lockdownfeestjes, over lastig om met kinderen thuis te zitten, over gebrek aan contact, over sociale levens die op nul kwamen te staan, …
En ik bedacht dat ons leven eigenlijk niet zo veel veranderde na de maatregelen. Ik noemde ons ooit al oma en opa saai, maar eigenlijk is het nog veel erger dan dat.
Want wat is ons contact met de buitenwereld? Naar de Colruyt gaan waar we soms wel eens een praatje kunnen maken, de Kringwinkel waar we meestal geen praatje maken maar snuisteren, ons inschrijven voor één of ander waar we meestal niet voor in aanmerking blijken te komen, gaan wandelen en/of zwemmen waar we dan ook geen mensen ontmoeten, af en toe eens naar een sportevenement gaan kijken waar we kijken en geen contact met anderen hebben, …
Buiten de Colruyt zijn alle dingen weggevallen en dat praatje in de Colruyt … vergeet het maar.
Dat we Amke en Ella niet gaan zien voor pakweg nog meer dan een maand? Dat we met Zonekes en Ella’s verjaardag enkel contact hadden via whatsapp? Dat we -zelfs de uiterst zeldzame- familiebezoekjes moeten opschorten? Daar is deze Belg nuchter genoeg voor om te beseffen dat het voor ieders goed is.
Dat anderen dat nuchter besef niet hebben maakt het er voor ons niet moeilijker maar ook niet makkelijker op. De zaak gaat enkel langer duren. Zelfs daar zegt mijn nuchter besef dat zoiets des mensen eigen is.
Dat ik al eens iets wilde doen aan dat gebrek aan contacten, die keren dat het begint te knagen, is altijd afgeknapt op argumenten tegen en dat zijn dan geen nepargumenten, meestal mijn gehoor. Het lijkt me voor het meeste wel aangewezen dat je de mensen verstaat.
Ons sociaal leven? Dat is iets dat dus niet bestaat.
Matroos Beek
Wij hebben hetzelfde gevoel. Ons leven is niet drastisch veranderd. Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk moet zijn voor mensen die niet graag thuis zijn.
ms
We kunnen andermans rekening niet maken, maar zijn het zij dan die zoveel investeren in hun huis en dan steeds weg zijn?
Ik weet nog, ooit, ik dronk tijmthee voor de verkoudheid. In het begin smaakte dat echt niet goed, maar ik wende er aan. Toen Zoneke een verkoudheid kreeg ried ik hem aan om tijmthee te drinken. Hij vond het bar slecht maar dronk het op.
Toen mijn neefke een verkoudheid kreeg ried ik dus ook die tijmthee aan. Mijn schoonzus zei: “dàt zou ik mijn kinderen nooit willen aandoen”. Tussen de lijnen klonk het “slechte moeder” heel luid door.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden? Dat is in dit geval toch ook zo?
Niet gewend om zich iets te ontzeggen wat voor ieders maar vooral voor hun eigen goed is?
Hoeveel sociaal leven zal hun overblijven als ze ziek worden? Ik las wel van meer mensen die verklaarden dat ze dan als een melaatse bekeken worden.
Matroos Beek
We hebben het allemaal veel te goed gehad. Totaal geen ontberingen meer. En nu worden er dus wel offers gevraagd. Voor sommigen niet op te brengen omdat ze zo verwend zijn. Ik denk aan de vluchtelingen en aan de mensen die geen dak boven hun hoofd hebben of geen eten. Dat is pas erg.
ms
Wel, het rare is dat die “ontberingen” die ik ondervond door mijn moeder nooit overwonnen heb en zelf met gewetensbezwaren zit/zat als ik voor mezelf iets wil/wou kopen of doen.
Nog dus. Zelfs de vakanties stel ik soms in vraag.
Je zou zo denken: “waarvoor iets slecht dan toch nog goed is …”
Matroos Beek
Dat is minder. Wij moesten het gewoon met minder doen, omdat we met zoveel kinderen waren. Dat heb ik later niet als negatief ervaren. Ik denk dat het eraan ligt hoe iets wordt aangebracht. Mijn moeder gunde ons wel alles, maar dat kon gewoon niet, en dat wisten we. Het was niet vanuit een soort straffen of niet gunnen.
ms
Ach ja, alles went en op zekere manier … voorbij is voorbij.
Anna berg
Eerlijk gezegd, voor ons verandert er ook niet zoveel buiten de fysieke aanwezigheid van vier van de vijf kinderen en de kleinkindjes. We leefden voor de crisis ook hoofdzakelijk thuis.
ms
Conclusie? Wij vragen niet veel van het leven. Als je over die feestjes en party’s leest lijkt het net of dat alle dagen moet.
Anna berg
Ik bedoel afwezigheid natuurlijk. ?♀️
ms
Dat had ik ook zo begrepen.
francky spruytte
Behalve dat ik nu thuis zit zonder werk is er op sociaal gebied niets echt veranderd. Ik ben ook een saai mens dat na zijn werk direct naar huis gaat. Voor de rest niet al te veel sociaal contact in winkels of op straat. Dat die maatregelen voor ons goed zijn is waarheid. Daarom dat ik me niet opwind over die maatregelen en de gevolgen op sociaal gebied.
ms
Er is toch genoeg om je bezigheid te hebben?
En kinderen bezig houden? De wereld is veranderd. Indertijd wilden de kinderen zo weinig mogelijk door hun ouders bezig gehouden worden. En nu lijken ouders wel entertainers.
Zet ze eens aan de afwas? Dat was de oplossing vroeger als een kind aangaf dat het zich verveelde. Dan mocht het klusjes doen.
sonja
Een mooie eerlijke posting. Het is maar net wat je gewen bent, normaliter. Als je een druk sociaal leven gewend bent dan is het best wennen, aan de andere kant is het ook zo dat als je de knop omdraait je in gaat zien dat er ineens tal van andere dingen zijn waar je mee bezig kunt, iets waar je anders nooit aan toe komt. In jouw geval zou ik zeggen…als je echt heel graag nieuwe contacten of bezigheden wil dan ga je wel op zoek…zo niet dan ben je eigenlijk best tevreden met je huidige situatie. Het gras zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel…Fijn weekend! 🙂
ms
Oh maar, in normale omstandigheden gaan we wel eens weg om onder de mensen te komen, maar dat moet niet echt een gewoonte worden want dan trachten wij weer naar ons eigen rustige leventje, saai als wij zijn.
elsje
voor ons is het leven best veranderd. Gewend als we zijn op zaterdagochtend even de stad in voor een koffietje of ’s middags voor een biertje. Vaak vrienden over de vloer die een hapje mee-eten. De (klein)kinderen voor langere tijd niet zien, althans niet fysiek.
Chris viel even in een zwart gat zonder voetbal en F1, ik moest wennen aan weekenden zonder mooie wielerklassiekers op tv.
Maar om nou te zeggen dat het een onoverkomelijk leed veroorzaakt, nee eigenlijk niet. We hudderen (zeeuws-vlaams) nu op onze eigen manier binnenshuis, het thuiswerken scheelt mij veel reistijd en last but not least we zijn terug naar een a-social rustig leven.
En alles met een goede reden – gezond blijven van gehele bevolking en dat is het waard.
ms
Het is en blijft wel jammer dat er nog steeds mensen zijn die hun sociaal leven wel boven de algemene gezondheid stellen.
Spuwen lijkt het nieuwe afweermiddel tegen regels en voorschriften.