Het had nogal wat voeten in de aarde, die smeltpan. Het werd een zoektocht op internet. Daar vond Luc een goeie, bij Blokker. Maar in België gaat Blokker dicht met enorme kortingen tijdens de uitverkoop als gevolg. En wij hebben een Blokker.

Wij daarheen: Luc op de parking, ik in de winkel.

Het was een nachtmerrie in volle dag. Pijlen op de grond in de smalle gangen, die niet konden gerespecteerd worden omdat hele stukken gang afgespannen waren en die niet gerespecteerd werden waar je wel door kon.

Er was geen smeltpan, wel massaal -opvallend- veel steelpannetjes.

Had ik nu nog overwogen om naar een nieuwe deegrol te kijken, ik veranderde snel van gedacht toen ik de wachtrij aan de kassa zag. Tot helemaal achteraan de winkel stonden ze aan te schuiven.

Ik stoof naar buiten -met in acht name van de aanbevolen richting waar mogelijk- en zei verontschuldigend tegen de juffrouw die de handgrepen van de mandjes ontsmette dat ze het gewenste niet hadden. “Waarom moet ik me daar nu voor verontschuldigen?” vroeg ik me af terwijl ik me richting parking, richting auto, richting Luc repte en zei: “Nooit meer!”

Mijn aversie tegen winkelbezoeken is eigenlijk daar geboren.

Ondanks de aanmoedigingen om de lokale middenstand te steunen, heb ik de smeltpan bij een internetgigant besteld.

Ondanks alle moeite die men zich getroost om in een echte winkel te gaan kopen valt dat enorm tegen. Meestal heeft men het gewenste niet, moet je op hun raad afgaan en/of iets anders kopen terwijl je op internet rustig, kalm, taske koffie bij de hand, kan vergelijken, afwegen en beslissen om te kopen wat je echt wil.

Misschien koop ik nu toch terug een wafelijzer. Ik ben nu al af en toe rustig, kalm, taske koffie bij de hand aan het vergelijken, afwegen om te kopen wat ik echt wil.

Nog niet beslist? Ik ben nog in overwegende modus.