In coronatijden moet je niet smossen met logideeën, zeker niet als je door een opspelende lies aan huis en gaard gebonden zit. Dan moet je van elke mogelijke inspiratie gebruikmaken, welke oorsprong ze ook mag hebben. Zo kan een terloopse opmerking al even inspirerend zijn als een nacht vol rare dromen. Deze kwam via een reactie bij vorig log.

Sedert het begin van de lockdown viel het al meer voor, het viel op en we hielden het wat in de gaten. Van tijd tot tijd lopen er nmelijk kerels rond die de gevels van de huizen bestuderen, meer bepaald die van ons huis. We dachten: “lockdown” en we dachten: “minder werk” en we dachten “potentiële klanten zoeken”.

We hoorden het wel al meer van buitenlandse ondernemers die aanbellen om één of ander klusje te doen. Meestal met negatieve gevolgen. Maar ze belden nooit. Ze bestudeerden alleen maar. Ook voor het huis van Buurboer zaliger was er veel interesse.

Er werd nooit aangebeld, we vonden nooit een bericht of brief in de bus.

Eind van de vorige week draait een fietser in volle snelheid de hoek om, remt bruusk, stopt vlak voor onze voordeur waar nu ineens door afwezigheid van onze auto, plaats genoeg is om te staan … ja wat? Dralen? Hij bestudeert de gevel van onder tot boven, van boven tot onder, draait zich met zijn rug naar het huis, tokkelt op zijn gsm, draait zich om, bestudeert de gevel van onder tot boven, van boven tot onder, van links naar rechts … Zoekt hij een straatnaam? Wie kan dat zeggen?

Hij draait zich terug om en begint opnieuw als begeesterd op die gsm te tokkelen. Hij kijkt rond, kijkt de straat af of er niemand komt, kijkt de andere richting uit of er niemand komt, kijkt terug de eerste richting uit, zich vergewissend dat er echt niemand komt.

Geloof me, ik ging dat raar vinden. En dan ineens na een hele tijd dralen en staan draaien springt hij zomaar op zijn fiets en vertrekt.

…

Ik hoor slecht, dat vertelde ik al. Ik hoor dingen die er niet zijn, dat vertelde ik ook al. Ik vertelde ook al dat nachtelijke geluiden mij geen angst aanjagen zolang Luc niet reageert. Maar Lucs gehoor is ook niet meer wat het geweest is, al wil hij dat niet geweten hebben.

Soms speelt Tinnitus het kraken van de houten planken na. Soms wiggelt hij met de deurklink. Soms opent hij blijkbaar zelfs de deur. Of hij loopt over de zolder. Je weet niet wat Tinnitus allemaal uitsteekt ’s nachts in plaats van te slapen of zich in stilte bezig te houden tot ik ontwaak.

…

De avond na de verdachte fietsershistorie, ga ik naar bed. Luc ligt er al in, hij heeft niet zoveel werk aan het aftuigen en oplappen … ik denk een seconde na, zeg tegen het bed: “Nah! Dat is voor die fietser” terwijl ik de sleutel van de slaapkamerdeur om draai.

Bang? Neen. Wil Tinnitus bal houden is er geen vuiltje aan de lucht. Maar ik zal het verschil wel horen met ene die stiekem op de kamer wil geraken.

Ga ik dat nu elke avond doen? Maar neen, gij. Enkel bij verhoogd risico.