En dan lees ik in de krant over twee dingen van vroeger, dingen waar ik het zelf al over gehad heb op het blog en die ik nu dus niet ga herschrijven.

Wat me nu wel verwondert is dat het nu ineens interessant is om in de gazet te lezen wat meestal afgedaan wordt als gezaag als de oudere generatie het heeft over “hunnen tijd”.

Het eerste artikel gaat over “Du” van Peter Maffay¹ dat vijftig jaar oud is.

(…) er eindeloos veel koppeltjes op “Du” van Peter Maffay gevormd zijn (…)

Juist jà. Het was op dat liedje dat ik mijn eerste vriendje leerde kennen. Voor die dans was hij me zelfs nog niet opgevallen. Het relaas en dat het niet bleef duren ga ik dus niet opnieuw vertellen. Peter Maffay had daarna -samen met het vriendje- ook afgedaan en nu ligt het plaatje ofwel bij de spullen van de rommelmarkt, ofwel is het al verkocht.

Het tweede artikel ging over de schoolmelk². Ik zou naar mijn vroeger log daarover verwijzen maar dat staat tussen de beveiligde en neen, ik heb geen zin om weer oude koeien uit de gracht te halen. Hun melk dan weer wel.

Omdat ik geen melk lust – nog steeds niet, ik krijg het spul gewoon niet gedronken- betaalde mijn moeder schoolmelk en ik vermoed dat ze de schooljuffrouw op de hoogte had gebracht want die stond naast de bak op te letten of ik hem wel opdronk.

Op zeker moment zal haar dat ook tegen gestoken hebben, denk ik, de hele speeltijd deed ik erover en toen zij niet meer toekeek liep ik de bak gewoon voorbij. Mijn moeder heeft daarna blijkbaar niet meer betaald, maar ze schreef me in bij de “Melkbrigade³“. Dat kon zij zelf controleren.

Misschien moet ik wel eens gaan overwegen om toch maar die gracht wat uit te diepen … Wie weet wat er nog naar boven komt.