Er zijn de vlinders waar je over zou strompelen, die op elk uitsteeksel in de weg zitten te wachten tot je hen op de foto zet of waarbij je voorzichtig moet zijn om er niet op te trappen: de dagpauwoog.

Er zijn ook de vlinders wier ontmoeting je een blij gevoel geven, net of je die dag iets speciaal heb meegemaakt: de koninginnepage. En dan zeker als die nog eens op bezoek komt.

Laatst hadden we dan ook nog het oranjetipje.

Maar de vlinder waar ik mee in de knoop lig is gewoon het koolwitje. Dat ellendige ding wil nooit gaan zitten als ik het zeg.