Zoek
Van tijd tot tijd -vaak in de zomer- lees ik in de kranten dat één of andere topchef, topsommelier, of topkenner dingen gaat uitproberen en die dan aanprijzen of afbreken, zonder rekening te houden met wat een ander daarvan denkt.
Zoals Luc het ooit stelde, maar dan wel met andere woorden:
Als een topchef zegt dat iets top is en ik lust dat niet, dan deugt het niet.
En eerlijk gezegd, het is niet omdat deze of gene gaat zeggen dat mijn wijn niet deugt, dat bepaalde ingrediënten die ik gebruik gebuisd zijn of dat die wijn of die ingrediënten niet in hun top tien staan, of dat dit of dat restaurant eten klaar maakt dat enkel goed is om weg te kiepen, dat ik daar wakker ga van liggen.
Ik eet wat ik het lekkerst vind, ik drink wat ik het liefste drink en op restaurant gaan … ochottekes toch, in coronatijd ga ik niet op restaurant.
Ik zal me maar de vraag niet stellen of al deze topexperten daar ook moeten voor betalen. Of is dat alleen voor wie verteld moet worden wat ze moeten nemen?
Bertie
Tja, ik volg die toppers niet, lees ze hooguit per ongeluk en weet dus ook niets van hun betalingen/verdiensten. Ik neem aan dat ze geen geldzorgen hebben.☻
Wel weet ik dat ik het liefst mijn eigen smaak volg.
ms
De meeste ervan zie ik enkel de titels omdat het plusartikels zijn in de krant waar ik geen abonnement op heb.
Maar over de wijn las ik vorig jaar wel en toen stond mijn wijndoos er wel bij. Dit jaar neem ik de wijn van het huismerk. Mijn portemonnee is blij dat mijn smaak hem gelijk geeft.
Het gaat me om het feit dat die experten zo graag anderen afbreken. Verdienen ze daar geld mee? Of zijn ze zelf kok?
Tja, in coronatijd houden een mens zijn hersens zich wel met onbenulligheden bezig.
Gelukkig zijn er nu de Spelen.
Matroos Beek
Ik volg hen ook niet. OF hun smaak zo veel beter is, weet ik niet. Hun smaak is mij in ieder geval té duur.
ms
Smaak en goesting is persoonsgebonden.
De wijnkenner van “Het Nieuwsblad” kijkt ook wel naar de goedkopere wijn.
Maar de topchef zit wel meestal aan de kust of in de Ardennen. En de prijzen daar zijn zeker niet min.
En toen ik op zoek ging naar een zalige zoete dessertwijn kwam ik bij Aldi terecht. Maar daar komt die maar één keer per jaar in de rekken, rond de feestperiode. Ik heb nu al voor de tweede keer op rij een paar flessen voor speciale gelegenheden gekocht. Daarmee komen we het jaar wel rond.
Bertie
Het een hangt met het ander samen.
Reclame maken verdient goed. Een ander afbreken, al is het subtiel, is misschien in opdracht. Tegen vergoeding uiteraard.
Zo ongeveer zie ik het.
ms
Dat bedoel ik met dat “betalen”. Dat is een achtergrondgedachte: in welke mate is het manipuleerbaar?
Bertie
Als we dat zouden weten….☻
elsjeveth
Over smaak valt niet te twisten, en de vaak arrogante beschrijvingen van peperdure wijnen leg ik graag naast me neer.
Bij de Lidl verkopen ze een heerlijke Italiaanse Rose, ik ben helemaal fan.
De Olympische Spelen volgen we ook. Wat Nederland betreft beter genoemd als de Tegenvallende Spelen. We houden moet en genieten van de Belgen en de Oostenrijkse dame die iedereen tijdens de koers op de weg wist te overtreffen,
ms
Wij kijken vnl. voor de sport op zich.
We zullen wel zien waar we uitkomen.
Suskeblogt
Ik heb me nooit iets aangetrokken van de smaak over wat dan ook door de “kenners”. Gewoon zelf ondervinden of ik iets goed vind of niet.
ms
Er zijn altijd mensen die denken dat duur en chique beter is.
Vandaar dat koningskinderen ook bij de Zara gaan winkelen waarop het artikel op een sakker en een vloek uitverkocht is.
😲
Suskeblogt
Snobisme is van alle tijden. Veel mensen kopen dure wijn in een dure winkel terwijl die van de Aldi of de Lidl even lekker kan zijn. Weet ik van de broer van een sommelier.
ms
Ik ken er niet genoeg van om me expert te wanen, maar ik weet wel wat ik lekker vind of niet.
En waar ik dan wel een hekel aan heb is aan mensen die luidop vertellen dat ze van mijn keuze denken, zoals een Fransman me jaren geleden nogal neerbuigend liet weten dat rosé “un vin de femme” was en een Nederlandse Maitre d’Hôte nogal nuffig verklaarde “dàt soort wijn” niet op zijn tafel te willen.
Rob Alberts
Instemmende groet,