Ik stapte uit de auto en nog vóór ik één druppel muggenproduct kon aanstrijken had ik al een beet beet. We waren daar in de buurt en zouden er nog maar eens een toertje Langdonken aan vasthaken.

Nu ja, één beet tot daar aan toe. Wat Eau de Cologne en een anti-allergiepilleke later stapten we welgemoed … zo een goeie 750 meter toen ik plots stilhield en met weerzin me voorbereidde om weer te gaan modderschaatsen.

“Niet stilstaan” zei Luc. “Hele zwermen muggen volgen je al de hele tijd”.

Langdonken werd niet Langduren. We keerden op onze stappen terug. De schrik voor een misstap met slecht heupresultaat schrikt me meer af dan vroeger en om ondertussen nog een muggengevecht met moddereffect te gaan geven … het zinde me niet.

“Verdorie” zei Luc en vroeg zich wat smalend af waarom muggen, die toch leven van bloed, niet in de straten rondhangen waar de mensen zijn maar in de bossen waar geen kat rondloopt met zulk weer.

Het antwoord daarop ben ik even volledigheidshalve gaan opzoeken. Ik wist wel al dat het de vrouwtjes zijn die steken maar wat ze dan in een bos doen wist Wikipedia¹ me te vertellen.

De mannekes zijn namelijk vegetariër.