Iedereen -of toch zo goed als- zal al wel eens van dat soort vallen gedroomd hebben, waarbij je met een plof in je eigen bed neerkomt en wakker schrikt.
Hoe doe je dat? Dat vallen en ploffen terwijl je toch ’s avonds gewoon in bed bent gaan liggen?
Ik weet het! Ik mocht het van nabij meemaken, al zag ik het niet. Ah neen, het was nacht, het was donker.
Feit is dat ik om één of andere reden me afvroeg waarom Luc toch zo raar lag te woelen en ik er, tijdelijk half wakker, mijn aandacht aan gaf.
Hij lag op zijn rug, been geplooid en duwde zichzelf op schouders en voet omhoog. Echt waar. Hij had er eigenlijk best moeite mee.
En plots, ineens, plofte hij neer in bed en kreunde. Ik vroeg wat er scheelde. Maar hij, tijdelijk voor een kwartje wakker, mompelde enkel iets over “vallen”.
Het hele verhaal duurde maar een fractie van de tijd die het lezen van bovenstaande kan vergen.
Na het voorgaande gingen we beiden weer van half en kwart wakker naar niet wakker en sliepen de nacht uit.
’s Morgens wist Luc helemaal niets meer van het voorval, maar ik dus wel.
Dit voorval staat al een hele poos in concept, voor één van de inspiratieloze dagen. Bij deze …
Dus je valt écht als je droomt dat je valt! De volgende vraag is dan: waarom al dat gegymnastiek in je bed?
Ik weet natuurlijk niet of iedereen dat zo doet vooraleer wakker te schrikken van de plof. Feit is wel dat Luc nooit stil ligt. Gelukkig slaap ik daar meestal over in die mate dat hij al een paar keer kwam voelen of ik wel nog leefde. 🤨😀
Nooit geweten….
Dat vallen in bed maakte ik wel al mee, een paar keer maar. Maar hoe het neerkomen zo reëel kon aanvoelen dat begreep ik niet, nog niet trouwens.
Een mens kan rare dingen doen ik z’n slaap…
Zeg dat wel.
Dat neerploffen is al net zo mysterieus als willen roepen en niet kunnen. 🤔
Ook al gehad, maar nog vaker: willen stappen en niet kunnen. En nog erger: ergens toe komen waar iedereen gekleed loopt en ik kom naakt aan en ik kan me nergens verbergen.
Die laatste had ik nog niet 😲 maar mijn weg niet weten in eigen huis wel.
Herkenbaar, ik denk dat je dat doet in je lichte slaap, ik val dus ook soms.
Dat is best mogelijk. Daarmee misschien dat ik er minder last van heb, ik slaap als een blok.
Bij babietjes kun je dat zo mooi zien. Liggen diep te slapen en ineens,schrik, armpjes in de lucht…mij overkomt het ook weleens. Val ik ineens heel diep of dat idee heb ik dan.
Babietjes hebben wel vaak van die schrikreacties. Voor hen is dan ook alles nieuw en mogelijk schrikbarend.
Dromen is een raar iets. Soms zou ik willen weten wat er zoal in ons hoofd afspeelt zonder dat we het beseffen.
Mja, soms wel, soms toch liever niet.