Met ongeloof bekeek ik de website die me naar mijn streefgewicht had geleid met een kcal teller en de nodige handleiding, want uitgerekend die website blokletterde nu dat kcal tellen geen goed idee is om af te vallen.

Ik snap ook wel dat 100kcal sla niet vergelijkbaar zijn met 100kcal brood of 100cal spek, maar door het zo cru te stellen vrees ik dat welwillenden ontmoedigd worden. Het draait om het evenwicht, want van sla alleen kan je nu ook niet leven, al zou je er hele bergen van verorberen.

Dat het niet enkel gaat over kcal tellen maar ook met beweging en kijken wàt je eet zou eigenlijk meer in de verf mogen gezet worden.

Soit, de website heeft mij geholpen en diegenen die er nu terecht komen moeten het eigenlijk gewoon zelf uitzoeken.

En dan las ik iets waar mijn haar recht van zou gaan staan zijn toen het nog kort was. Er werd me, als kind reeds, gewezen op mijn lever. De boosdoeners? Friet, chocolade en eieren. En toen, als kind al, vroeg ik me af waar ze het haalden. We aten dat thuis allemaal heel sporadisch.

De laatste 40 jaar werd me toch al twee keer gevraagd of ik graag iets dronk, wat ik behoorlijk kwalijk nam. De laatste 20 jaar dronk ik helemaal geen alcohol en de zomerwijn werd weer afgeschaft omdat ik er van bij kom.

Ze doen het gewoon in producten die we zo kopen, de lammelingen. Blijkbaar zijn fructose- en glucosesiropen¹ de boosdoeners. Ik zat al gelijk in de frigo. Het valt mee. Behalve de chocolade- en caramelsaus vind ik -voorlopig- geen andere valstrikken.

Nu las ik vorige week dat ook bedrijven wel doen alsof ze met gezondheid bezig zijn² maar waar dat doen alsof helemaal niet strookt met de waarheid.

Veel ga ik daar niet over zeggen. Ik kijk wel bewust naar de Nutri-Score maar als ik éénmalig eens een stapke buiten de lijntjes wil zetten gaat die me niet tegen houden.

Eigenlijk is alles gezegd met de laatste zin van het artikel. Als ze het duurder maken is het probleem opgelost.

En hoe vaak hebben we dàt al gehoord?