Waarom zou ik een romanesco van 2,49€ kopen als een gewone bloemkool maar 1€ kost?

Nog iemand die zich dat afvroeg of afvraagt?

Wetende dat ik een groentenliefhebber ben, de ene groente al wat meer dan de andere, de ene groente al wat minder dan de andere en dat ik enkel en alleen het witte witloof volledig op een zwarte lijst heb staan en dat mijn maag daar alle gestoofde en gebakken uien en prei en aanverwanten heeft aan toegevoegd met een postscriptummeke dat gekookt wél kan.

Ook wetende dat er ooit een tijd is geweest dat ik bloemkool rauw als tussendoortje at. Zin op te knabbelen? Een bloemkoolroosje bood soelaas, twee ook. Dat doe ik niet meer. Ik weet niet wanneer en waarom dat gestopt is. Dat was ergens bij het stopzetten van de zaak, denk ik.

Dat broccoli, een neefke van de bloemkool, niet in de bovenste schuif ligt laat zich vertellen als volgt: “Als Luc vraagt wat we de volgende dag gaan eten, zal ik nooit broccoli zeggen”.

Voor zover de voorgeschiedenis vóór de romanesco. Die lag op een keer in de Colruyt, die lachte snoezig en appetijtelijk en we namen er eentje mee.

Maar lekker dat dat was, lekker. Verfijnd en mooi-ogend op de talloor, noblesse oblige.

Sedertdien heb ik mezelf al meerdere keren de eerste zin van dit log als vraag gesteld. Ik weet het niet, maar doe het toch, niet altijd … maar soms … als ze er is.