Na een deel één kan iedereen zich natuurlijk aan een deel twee verwachten, maar dat gaat dan niet over mij maar meer over herinneringen.

Bij ons was er bier in huis. Dat herinner ik me. Dat was voor als er bezoek kwam. Heel af en toe dronk mijn vader een pintje. Mijn moeder verkoos -als ze al iets dronk- een Export.

Als kind sta je daar niet bij stil. Maar waar het pintje van mijn vader in een gewoon glas moest, waren er voor het bier van mijn moeder glazen pullen met een oor.

Toen we dan naast een café kwamen te wonen en mijn moeder in de eigenaar een achterneef van haar herkende gingen we daar af en toe wel eens langs, terwijl ze normaal gezien alle cafés als duivelsholen bestempelde.

Hij een pintje, zij een Export.

Eens we daar verhuisd waren heb ik haar nooit nog bier zien drinken, mijn vader trouwens ook niet. Die lustte liever wat straffers.

Nu niet dat hij aan de fles zat, maar af en toe moest hij voor het werk wel eens naar een receptie en dan kwam hij altijd erg vrolijk naar huis.

Nu lag die Export toch op mijn maag. Ik vroeg me af of Export in geval van dat bier niet wou zeggen dat het voor de uitvoer bestemd was en dus ging ik googelen.

Tot mijn grote verrassing bestaat dat bier écht en is het een bier van lage gisting dat wat op de achtergrond geraakte.

Ben ik daar nu slimmer van geworden? Neen, maar wel wijzer. Zie je ik had me afgevraagd of mijn moeder dat bier verkoos omdat ze dat wat beter vond klinken dan gewoon een pintje.