Met wat houdt een mens zich op winterse korte dagen, buiten het dagelijkse Toerke Blok, zoal bezig?

Aha! Ik zou toch zelf die gordijnen kunnen gaan haken, ik heb toch haakgaren genoeg. Telkens als ik een toffe wol vond in de Kringwinkel zat er in die zak wel een bolleke of twee bij gefoefeld.

Bovendien heb ik nog heel wat boeken te lezen.

En ik ging aan de slag: een beetje haken, een beetje lezen, een beetje haken, een beetje lezen, …

Maar viel dat tegen! Dat garen was niet allemaal even dik. En toen ik aan het volgende boek wou beginnen, wééral een thriller, wééral een meiske verdwenen, wééral hetzelfde, …

Ik stopte met lezen en zette me aan het haken. Ondertussen heb ik dus een stuk dat groot genoeg is om een bloemstuk op te zetten en een ander stuk waarvan ik mogelijk wel een gordijn kan gehaakt krijgen, maar dan voor het kleine venster van de boekenkamer, dat eigenlijk geen gordijn behoeft. De boeken lopen niet in hun blootje over de palier.

Maar vorige maandag kreeg ik het ineens. Het is niet dat ik het nu pas merkte maar ik ging me ergeren aan de blokeditor. En jawel, ik werk met de blokeditor, maar ik ergerde me aan wat hij met oudere postjes had gedaan, al wist ik dat, zoals gezegd, al langer.

Over het algemeen viel het nog mee. Maar die galerijen zagen er uit alsof de foto’s uit een doos op een hoopke waren gegooid.

Ik had er genoeg van, zette “galerij” in de zoekfunctie en heb al die logs, één voor één, naar de blokeditor geconverteerd. Het resultaat mag er zijn. De foto’s staan dan niet zo mooi als in een getegelde galerij, maar ze staan oordelijk in kolommen en niet meer slordig neergesmeten.

En terwijl ik toch bezig was heb ik maar ineens alle pske’s en ps’en onder handen genomen ook, ze een beetje in dezelfde stijl, niet te opzichtig maar toch herkenbaar opgesteld.

Wat was dat blog in de beginjaren snullig gemaakt. Misschien bestond de juiste manier toen nog niet of misschien kende ik ze nog niet. Maar dat vergde ook nog wat verstelwerk.

Nu moet ik nog overwegen of ik “pske van mske” of “ps van ms” ga gebruiken. Sloef, onze kat en indertijd schrijver van het blog is met die “pske’s van mske” begonnen, maar toen Sloef stopte heb ik overgenomen en vond “ps van ms” wat volwassener.

Nu twijfel ik. Het “pske van mske” klinkt snoeziger, maar ik ben niet snoezig, niemand vindt mij snoezig. Alleen Luc, maar ook niet altijd, soms, allee af en toe … als ik rare smoelen trek.

Maar dat kan ik eventueel later met een “Zoek en Vervang” nog wel aanpassen.

En dan nu ha… ah, maar er is ook nog dat mooie boek waar een paar prenten in loskomen. Misschien moet ik dat eerst eens grondig nakijken en betreffende prenten mooi vastplakken.

Het haakwerk ligt naast mij. Ik negeer het, maar voel hoe het haast menselijk verontwaardigd ligt te zijn.