Waar ik me eind maart zorgen maakte over stof en lawaai tijdens de zomer, was dat helemaal niet nodig.

Er gebeurde niets tot ergens twee weken geleden, toen grote gravers en breekmachines het straatbeeld achter ons huis vulden en de eigenaar kwam afgestoven met een grijns toen hij zei: “Eindelijk is het zover”.

Wel, ze zijn er aan begonnen en sedertdien zijn er wel alle dagen grote werken aan de gang en staan er vrachtwagens en containers geparkeerd. Het wordt enkel wat -meer- uitkijken bij het wegrijden

We reden al langer met de auto niet meer die straat op, het putdeksel in het midden staat ons niet aan, het ligt er schabouwelijk bij, ondanks het potteke teer dat ze in zijn reten gegoten hebben.

Maar woensdag zei Luc, vóór het wandelen: “We kunnen beter de andere straat nemen, ik wil daar geen baksteen op mijn hoofd krijgen”. Zit die kans er in? Dat weet je nooit met zulke dingen natuurlijk.

Wat we wél moeten doen -volgens mij dan toch- is een gordijn en misschien wel een overgordijn voorzien voor het venster op onze palier.