“Waarom? Oh, waarom?” zo vraag ik me af, waarom ben ik zo gegeneerd als ik ergens te lande, op een autosnelwegparking zonder sanitaire voorzieningen, in de autokoffer stap waar, zoals eerder verteld, mijn eigen mobiele chemische wc zich bevindt. Waarom toch die rare soort schaamte voor iets dat heel natuurlijk is?

Dan kan het gebeuren -en het gebeurde onderweg naar Libramont- dat ik goed rondkijkend uit die koffer stap, de hoek van mijn eigen auto omga en recht voor mij, niet eens in de bosjes, maar net bij aanvang ervan, een bloot g… van enige omvang zie hurken. De man -de hare of niet- stond erbij en keek ernaar en reikte haar heel hoffelijk een blaadje wc-papier aan.

Mannen hebben het toch maar gemakkelijk denk ik soms. Ze zoeken zich, naargelang hun omvang een dikke of een dunne boom uit. Al moet ik zeggen dat de man hier ten huize daar ook niet erg voorstander van is en ook liever 80 cent betaalt voor een deugdelijk sanitair bezoek.

Maar de natuur buigt zich niet altijd naar persoonlijke voorkeuren natuurlijk. En dus denk ik dat veroorzaker van onderstaand toch een heel erg presseeke moet gehad hebben.