Zowat alle jaren, van de laatste dan toch, lees je in de krant over Hallstatt dat van het massatoerisme af wil. De Preikestolen in Noorwegen hebben we zo ook al het nieuws zien halen. Dit jaar hebben ze er nog een paar andere bij gehaald, die ook zuchten onder al dat volk¹.

Soms vraag ik me af of die locaties oorspronkelijk niet blij waren met de aandacht omwille van het economisch aspect. Maar dat blijkt dan niet op te wegen. De toeristen nemen een foto en weg zijn ze, op naar de volgende afgezaagde foto.

Als ik me soms afvraag wat anderen op vakantie doen? In de file staan om één of ander beroemd geworden bestemming met hun eigen gezicht te gaan opvrolijken blijkbaar.

We maakten het persoonlijk mee, in Glenfinnan. Ik schreef voorheen dus ook al eens over massatoerisme, maar als de gazetten dat mogen, ik toch ook zeker.

Ik zou het er niet over gehad hebben, had Luc de voorbije week niet gezegd dat ze in Frankrijk ook al met zo’n overdrukte zaten. Hij vervolgde met: “In Etretat”.

Is dat nu zo speciaal? Niet echt, maar in Etretat daar was ik ooit met Ex en klein Zoneke. We waren zomaar op de wilden boef thuis vertrokken en gingen een stukje Franse kust afrijden. We hadden daar een hotel aan het water gevonden. En er was haast geen volk. En dat in juli dan nog.

Op die manier beleefde -en beleef ik nog- het meeste plezier aan mijn vakanties. Niks plezanter dan zelf verborgen parels ontdekken.