Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Japans papier en een vouwbeen

Het is al een hele poos dat we niet meer naar “The Repair Shop” kijken. We zijn het beu gezien

Maar toch, hier lagen twee boeken met een afgescheurde voorpagina en ik kocht voor mezelf nog een boek waarvan de stofomslag scheurtjes vertoonde en ik herinnerde me de uitleg van Christopher Shaw, de book restorer van het programma. Die had het altijd over Japanese Tissue of Linen gehad voor dat soort problemen.

Maar waar vind je dat spul? Blijkbaar nergens hier in de omtrek.

Tot een meisje met een speciale hobby ons op de laatste boekenmarkt richting Hasselt uitwees en zei dat we in die bepaalde winkel eens een kijkje moesten gaan nemen.

Dat deden we en we brachten een rolleke mee. Daar had die verkoper gezegd dat ik dat mijn mijn nagel moest aandrukken en aanwrijven, maar dat ene boek is nu echt geen kleintje. Ik googelde wat en vond een vouwbeen, gelukkig niet in Hasselt, maar in een winkel in Sint-Truiden.

De boeken zijn hersteld en dat is een goed ding. Maar is het nu echt Japanese Tissue? Dat was toch onzichtbaar bij Christopher Shaw? De herstelling van de boeken is meer dan bevredigend, is zo goed als onzichtbaar maar toch niet echt helemaal.

Nu wil ik dat boek met de stofomslag sowieso nog eens kaften en al ben ik daar niet slecht in, ben ik er niet zo happig op om dat te doen met doorzichtige zelfklevende folie. Er kan echt wel veel scheef gaan zitten met dat spul.

Previous

Plits, plets … alles nat

Next

Over Landen

8 Comments

  1. Nou ken ik het woord vouwbeen al mijn hele leven (mijn moeder vertelde wel eens dat het eerste woord dat uit mijn mond kwam ‘vouwbeen’ was, tot haar teleurstelling natuurlijk) maar wat het nu eigenlijk is… geen idee. En nu zit ik ademloos naar videootjes te kijken waarin met een vouwbeen wordt gerild en gevouwen dat het een aard heeft. Ik heb geen enkele reden een vouwbeen aan te schaffen, maar nu wil ik er toch een.

    • ms

      Wel een mens is een sukkel zonder vouwbeen. Ik zou zeker aanraden om het aan te schaffen want je weet nooit wanneer je het nodig hebt. 😉

      In de winkel zei men dat het met je nagel ook kan. Dat ene boek is zeker 50cm in de hoogte, ik zou geen nagel meer gehad hebben.

      Met een lepel zou het ook gekund hebben. Maar ik ben blij dat ik dat werkske niet met een lepel moest doen.

      Als het allemaal met “iets anders” kan, waarom maken ze het dan. Voor het gemak.

      Ik heb dus voor 6€ gemak gekocht.

      Misschien heb ik het nooit meer no … aha! Luc heeft ook nog een boek met een gescheurde kaft, weet hij me nu hier heet van de naald te vertellen. 🙂

  2. Plakfolie aanbrengen is inderdaad een risicovolle onderneming. Misschien zijn er mensen met ervaring en tips?

    • ms

      Wel, ik deed het al meer en zonder problemen, maar de keren dat er wel een valse plooi in zat of een luchtbel doen me nu aarzelen om er aan te beginnen. Het wel eens willen lukken. En het is geen klein boekske.

      Je kan het laten doen ook, maar op zekere manier is dat voor mij een vorm van falen/gemakzucht.

  3. Dit doet me terug denken aan de tijd dat ik schoolboeken moest kaften. Met zelfklevende folie kan het vlug verkeerd aflopen.

    • ms

      Ik kon echt wel goed kaften, met papier. Ik deed het dan ook voor mijn kinderen. Maar met die zelfklevende is het niet zo evident om dat perfect te krijgen.

  4. Kaften met papier vond ik van de leukste werkjes, bijna alle schoolboeken van de kinderen deed ik met plezier. Met folie was het heel wat moeilijker, misschien had ik beter een vouwbeen kunnen gebruiken.

    • ms

      Voor die zelfklevende folie zullen ze toch eerst een kreukloze zekerheid moeten garanderen eer ik er met een gerust hart aan begin.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén