Zoek
Nu weet ik niet of het streekgebonden of familiaal is. Maar er zijn wezenlijk verschillen.
Bij ons gold altijd dat je, als je ergens uitgenodigd was voor de namiddag of voor kermis, iets meenam voor bij de koffie. Je kon echt niet leigerhand op aankomen. Dat kon een taart zijn, een doos pralines of een fles van één of ander.
Het ritueel is dan als volgt: je geeft af wat je bij hebt, zegt iets zoals “voor bij de koffie”, de gastvrouw of -heer zegt iets van: “dat moest je nu echt niet doen” waarop ze het meenemen en op tafel zetten.
De eerste keer dat we bij Lucs familie uitgenodigd waren stond het op het boodschappenlijstje. Luc vroeg nogal fronsend: “Waarom?” Ik legde uit. Bij hen deed men dat niet. Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld als die dag.
De laatste keer dat we bij Lucs familie uitgenodigd waren -zomaar binnenlopen kan wél zonder plichtplegingen- zette ik door. We vonden een compromis. We namen een taart mee, maar het mocht een kleine zijn.
Die dag zijn we met meer taart terug naar huis gekomen dan we hadden meegenomen.
En ik weet het niet. Was het nu mijn familie of de streek van waar zij afkomstig waren?
petergreyphotography
Ik denk dat als de taart niet alleen voor familie werd meegebracht maar ook voor vrienden, buren of waar je ook maar op bezoek ging, en dat de geste beantwoord werd met ook taart, dat het dan een streekgewoonte betreft/betrof. Gewoonten verschillen per plaats en ook tijd. In het noorden van Nederland was het in mijn jeugd en sociale klasse niet gebruikelijk iets mee te nemen als je op bezoek kwam. Nu is het in mijn vrienden- en kennissenkring wel de gewoonte iets mee te brengen. Er zijn wel modes. Een flesje wijn is altijd goed, maar soms krijg je ineens doosjes thee of potten eigengemaakte jam. Ook zeer welkom, maar ik kijk er er toch altijd even van op. 🙂
ms
Vroeger heb ik ook geweten dat je voor de gastvrouw pralines en voor de gastheer een fles meenam. Dat week dan weer licht af.
Als ik jet zo overdenk is het bij een uitnodiging voor een BBQ ook wel de gewoonte om één of ander mee te nemen.
Matroos Beek
Iedere streek heeft zo zijn gewoonten. Mijn man wil altijd, als we visite krijgen in de ochtend koffie schenken met taart. Dat vind ik zo vreemd. Twee uur later moet je dan warm eten of lunchen en dan lukt het niet meer om te eten. We namen de taart met koffie altijd rond twee uur. Echtgenoot wil thee met een koekje rond twee uur, ook voor de visite. De visite geef ik dan taart met koffie of thee.
Niet dat het hier zo stormloopt met visite…
Taart nemen we eigenlijk nooit mee als we op bezoek gaan, maar wel een doosje bonbons of een flesje wijn.
ms
Taart in de ochtend vinden wij ook nogal eigenaardig, maar ik heb wel ooit taart als ontbijt gegeten, ook een overgebleven stuk dat anders verloren zou zijn.
Dus eigenlijk, waarom niet? De gewoonte bepaalt en het is niet omdat het anders is dat het verkeerd zou zijn.
Bizar hoe het van streek tot streek kan schelen.
Suskeblogt
Hier is het niet de gewoonte om iets mee te nemen als men op visite komt. Het zal inderdaad streekgebonden zijn.
ms
Het is dus echt streekgebonden, blijkbaar. En ja, we zijn het nu eenmaal zo gewend dat een ander gebruik raar aandoet.
MyriamC
Taart heb ik nog nooit meegenomen als we ergens op bezoek gaan (ook nog nooit gekregen van bezoekers). Wel pralines, wijn of bloemen. Mijn schoonouders haalden, ten andere, elke zondag wel zo’n grote nougatinetaart voor als de kinderen kwamen. Lekker!!
ms
Mijn moeder nam altijd taart mee. Wij -later- een fles en een doos pralines.
Als er bezoek komt is er sowieso taart of soortgelijks.
Bertie
De gewoontes hier in NBR lijken op die van Bea. Typisch Nederlands, in NH deden ze het ook zo.
Iets meenemen voor een gewoon bezoek, dat werd niet vaak gedaan, een enkeling deed het maar was een uitzondering. Alleen als een oom en tante kwamen logeren brachten ze iets mee, ik weet niet meer wat.
Later werd het mode bij jongeren een Dutch party te organiseren: ieder bracht de eigen drank mee, of hapjes, een zak chips, wat dan ook.
Bij echte vrienden die onder elkaar een avondje afspraken, werd vaker iets meegenomen, een kratje bier of een andere drank.
ms
Het gold/geldt eigenlijk als je gevraagd werd of als je zelf afsprak. Als je gewoon eens binnen liep om es dag te zeggen, dan natuurlijk niet.
marieclaire
Nee, hier is in geen enkel geval de gewoonte om iets mee te nemen. Wij kijken vol verwachting wat de gastvrouw en gastheer op de salontafel gaan zetten. Vandaar ook onze bijnaam: Drenten zijn krenten. En, maar dat is eerder whisfull thinking: een echte Drent eet nooi allent.
ms
Wel, bij Lucs familie staat de tafel ook afgeladen vol taart en de laatste keer, toen we allemaal huiswaarts wilden keren deelden ze wat overbleef.
marieclaire
Het gaat niet zozeer om de taart maar om de hapjes bij de drankjes. Die hapjes worden lekkerder naarmate de avond of middag vordert en blijven niet op tafel staan, behalve wat noten en knabbels. Wat overblijft wordt niet meegegeven.
elsjeveth
Wordt ik op de koffie gevraagd dan neem ik een bloemetje of bonbons of een flesje wijn mee al naar gelang de goesting van de gastheer/vrouw.
Bij de familie van Chris wordt er altijd iets meegenomen voor bij de koffie, taart of koeken.
ms
Een bloemetje kon ook maar dat werd toch minder gedaan.
elsjeveth
Zoveel gewoontes ! Bij mijn Vlaamse schoondochter ligt er altijd een keuze aan koffiekoeken op tafel. In Nederland moeten we het vaak doen met n koekje 🍪 bij de koffie ☕️
ms
Koffiekoeken kan ook, maar een taart is handiger om mee te nemen. 😁