Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Spinnenrijm

Er waren weer eens de spinnen
Maar komen die nu pas binnen?
Waren z’er al?
In elk geval
Iets om efkes te bezinnen

Hij komt steeds in putteke nacht
Wat hadde nu anders gedacht
Zit niet in bad
Maar is op pad
Naar een vrouwtje dat op hem wacht

Maar echt mensenlief, wat een beest
Zijn ze ooit al zo groot geweest
Gene gewonen
Slikte hormonen
Hopelijk is hij snel aan ’t feest

Of zou ik hem trukskes leren
Een, twee, drie, stap en dan keren1
‘k slaap liever zacht
Putteke nacht
Dan een huisspin te dresseren

[© ms – 15 september 2023]
pske van mske:

    En dat allemaal omdat een reus van een spin mij twee maal bezocht op de badkamer en ik een artikel las over het feit dat ze wel degelijk groter zijn. Het betreft namelijk de grote en niet meer de gewone huisspin2. Tis maar dat get weet.

____________________
1 Uit: Juffrouw, wilt ge de polka leren
2 Het Nieuwsblad

Previous

Gesloten wegens toe

Next

Vaccinatiestart

15 Comments

  1. Mooi! ‘Gene gewonen/Slikte hormonen’ 🙂 Is die in de header de minnaar in kwestie? Misschien kan je hem toch een paar trucjes bijbrengen om zijn vrouw te imponeren. (Met alle acht armen tegelijk jongleren.) Maar dat dan wel graag uit het zicht.

    • ms

      Neen hoor, die foto is al twee jaar oud. Ik ga ’s nachts geen spinnenfoto’s nemen.

      Als ik er een zie gedurende de dag steken we die in een potje en zetten die buiten. Spinnen zijn nuttig.

      Die foto is dus wel het bewijs dat ze twee jaar geleden ook al binnen zaten, die grote huisspinnen en niet de gewone. Terwijl ze nu in de gazet doen of het nieuw is.

      Maar waar is waar. Het exemplaar dat hier ’s nachts rondloopt is een reus. Luc moet zien dat hij er niet over valt, want die steekt ’s nachts het licht niet aan.

  2. De woorden, hormonen, dresseren, 👍.
    Die knoeperds ken ik nog van vroeger. In ons oude houten huis overwinterde er elk jaar een of meer, en elk jaar liep er plotseling een dwars door de kamer. Het gekrijs van een paar zussen…..🤣
    De beesten hadden poten zo dik en groot als lucifers, zeiden ze.

    • ms

      De tweede keer kwam hij me begroeten. Hij kwam tot 30cm van mijn voeten en deed dan net alsof hij een bocht nam.

      Ik krijs niet voor spinnen, ik ben er niet bang van, ik vind ze niet schattig, maar ze doen me niets. In het ergste geval vind ik het gewoon vervelend.

      Laatst heb ik er wel eentje gemept met mijn pantoffel. Maar die zag er echt nogal eng uit en je weet niet wat er allemaal mee komt met de bananen. 😂

      • Af en toe lees je zoiets maar dan is het meestal een of ander verboden middel.😁
        Bang voor spinnen ben ik nooit geweest maar als ze echt heel groot gaan worden. dan wordt misschien anders.

        • ms

          Zolang ik ze kan identificeren vind ik het nog niet zo erg. Maar een huisspin bijt wel als hij zich in het nauw gedreven voelt.

          Waarom die zo dichtbij kwam? Ik weet het niet. Nieuwsgierigheid? Als hij dacht dat ik hem onder zijn kin ging kriebelen, dacht hij echt wel verkeerd.

  3. Vroeger pakte ik de spinnen op met mijn blote handen om ze buiten te zetten. Maar sinds ik er door eentje ben gebeten gaat het hier ook met een glas en een kartonnetje . Het enige dat ik wel eens dood sla zijn muggen, maar die zijn ook zelf begonnen met pesten en mij te steken. Het liefst staken ze me in mijn oogleden, zodat ik ’s ochtends mijn ogen nauwelijks open kon doen Nu heb ik niet veel muggen meer binnen, want alle openslaande ramen zijn voorzien van gaas zodat ze niet meer binnen kunnen komen.

    • ms

      Vroeger ik ook, maar het werd uiteindelijk eerder iets van: “Wie weet waar die doorgelopen heeft”. Daarom dus ook een potje of een doosje.

      Vliegen! Die mep ik wel. Net om dezelfde reden. Wie weet waar die beesten uitgehangen hebben.

  4. Weer een heel leuk gedicht!

  5. elsjeveth

    Iets om een nachtmerrie van te krijgen, de hormonen spin, aan dresseren zou ik nooit beginnen,eerder hard weglopen om een ontmoeting te voorkomen

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén