Eigenlijk wou ik het niet meer over verkeersperikelen hebben, maar toen ik donderdagavond las:

Daar zal avondspits allicht zelfs voor de middag beginnen”: al drie dagen op rij enorm veel files op onze wegen¹

waren wij al thuis en wisten er het nodige van en dacht ik: “we doen het onszelf toch aan”.

Toen Luc een poos geleden vertelde dat er in het KMSKA een tijdelijke tentoonstelling kwam -Het Prentenkabinet- en ik zag dat de Nottebohmzaal in de Bibliotheek Hendrik Conscience opnieuw open was voor het publiek, aarzelden we niet en ik zette ze -liefst nog voor de aanvang van de schoolvakantie- op de agenda, op donderdag dus.

Woensdag las ik dat het wegdek van de de A12 in Wolvertem omhoog was gekomen en dat men opriep de E19 te nemen². Op donderdag morgen, voor ons vertrek, las Luc, dat dat op de Ring rond Brussel, in Zaventem, ook van dat was³.

En tóch gingen we … over Kampenhout en Muizen dan maar weer, met alle werken onderweg aan die steenweg.

Beklagen we ons dat? Neen, bijlange niet, we hadden een prachtige dag in Antwerpen, waarbij alle verkeershinder in het niets viel.

We waren te vroeg, gingen naar een Twice as Nice waar ik nog iets -een kleinigheid- wou gaan halen, aten een stukje op de Groenplaats, wandelden naar de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience waar we gereserveerd hadden voor 13u.

We waren er in december 2022 al en wilden nog eens terug omdat er toen zoveel volk was geweest en we niet echt goed hadden kunnen rondkijken.

Dat was nu anders. We waren er als eersten binnen en er kwam helemaal geen overrompeling.

Bij gebrek aan fototoestel -dat was ik vergeten had ik thuis laten liggen- moest het dan maar met de telefoon.

We dronken een Americano en iets fris op een terrasje en wandelden daarna terug naar de tram.

Het “Prentenkabinet” was maar een kleine tentoonstelling, maar ze mocht er zijn. En zoals zo vaak gebeurt bij ons, denken wij achteraf: “We gaan nog eens terug”, want wij hebben steeds na een eerste indruk van iets, het gevoel dat een eerste impressie niet alles zegt.

En klein of niet, het KMSKA heeft altijd wel iets dat we willen zien of nog eens zien.

Normaal wilden we daarna nog mosselen à volonté gaan eten bij LunchGarden, maar we waren akkoord: daarvoor was het veel en veel te warm.

We reden dus al iets vroeger naar huis, over Kampenhout, deden er lang genoeg over maar ik denk wel dat we het ergste hebben vermeden.