Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De kleine gelukjes

Veel geld heb ik niet over voor diamanten en goud, maar ik houd wel van juwelen. In mijn geval beperkt het zich wel tot zilver of koper. Heb ik een voorliefde? Iets met halfedelstenen bijvoorbeeld? Ja, ook. Maar dat moet niet.

Andere voorkeuren? Als ik zo mijn juwelenkist bekijk zou ik denken van niet, maar ik weet dat ik wel een zwak heb voor oorbellen. Zelfs in Kringwinkels vind ik soms iets origineel.

En dan komt de dag dat je dat origineel in je oren heb en er met je zilveren ring in blijft hangen en pas in de auto merkt dat het extra origineel aanhangsel er niet meer aanhangt. En je denkt: “ze hebben niet veel gekost, tot daar aan toe”, maar het wringt.

Het wringt tijdens het boodschappen doen. Het wringt in de bank en je kan thuis niet snel genoeg binnen zijn om te kijken op de plaats van ongeval. Het ligt er niet … het ligt een goeie meter verder.

En dat, dat is wat ik een klein gelukje noem. De regenachtige maandag fleurt er van op.

Previous

Betutteling is echt niet vriendelijk

Next

Praatsels over raadsels

15 Comments

  1. Geluk zit in kleine dingetjes, zoals oorbelletjes.

  2. Dat snap ik. Ik ben ook zot van oorbellen (zilver of edelstaal). Je kan er niet genoeg hebben.

  3. Ja, dat zijn momenten van geluk bij een ongelukje….

  4. Hier draagt niemand oorbellen. Dat probleem hebben we hier dus niet.

  5. Goed, ik hou dus helemaal niet van sieraden. Maar als iemand mij diamanten wil geven dan zeg ik geen nee.

    • ms

      Ik dus wel. Ik wil niet beroofd worden omwille van een steen.

      De schenker zou er mij dus geen plezier mee doen, maar me enkel kopzorgen bezorgen omdat ik het spul zo snel mogelijk zou willen verkopen en dan met het geld wat anders gaan doen wat ik wél aangenaam vind.

  6. elsjeveth

    Oorbellen ik ben er ook van. Irritant als je er eentje verloren bent. Ik vond eens een verloren geraakt exemplaar terug, hangend in een wintersjaal die ik voor de koude tevoorschijn haalde 🙂

    • ms

      Ik had ze nog in, maar het stukje dat er aan diende te hangen was er af. En daar kwam ik pas achter toen we al onderweg waren om boodschappen.

      En thuis lag het natuurlijk niet op de plaats waar de ramp had plaatsgevonden. Ik begon me er al bij neer te leggen dat ik het kwijt was, toen ik het een dikke meter verder zag liggen.

      Hoe blij je daar kan om zijn. Net zoals een oorbel terugvinden in een wintersjaal, veronderstel ik.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén