Het was die keer, op de Herkenrode site, al de derde keer dat we de vraag kregen om te stemmen op de Sfinx van Heers. De twee eerste keren had ik gedacht dat mijn stem toch nooit doorslaggevend zou zijn. Ik houd me daar meestal niet mee bezig en blijf vooral ver van dat soort zaken vandaan. De derde keer deed ik het toch maar.

Een paar dagen later volgde een e-mail met een koude douche:

Hoe die Hoofdwinnaar gekozen wordt? Een commissie van bekende Belgen beslist na het einde van de stemcampagne, in februari 2025. Zij baseert zich op verschillende criteria, waaronder het succes van de publieksstemming. Ook de urgentie van een conservatie-restauratiebehandeling is van invloed.

Ik voelde me ineens zowat voor het lapje gehouden.

Een klein halfuurke later volgde een tweede anticlimax, zij het wat hefftiger:

Op donderdag 12 december organiseren we een exclusief fundraising dinner in de prachtige Sint-Jacobskerk in Antwerpen, en we zouden het geweldig vinden als u erbij bent. Deze avond staat helemaal in het teken van de restauratie van de indrukwekkende Rubenskapel, een kunstwerk dat ons cultureel erfgoed verrijkt. Mooi toch, M****?

Iedereen zal wel weten wat ik dacht? Iedereen zal wel snappen wat ze de volgende keer kunnen als ze met zoiets afkomen? Ik moet er dus verder geen woorden meer vuil aan maken.