Zoek
Toen we vorige zondag op het sportevenement waren viel me iets op. De namen van de Litouwse deelnemers eindigen, zowel voor- als achternaam, op “as”.
(Lees verder onder de foto)
En ik ging maar even opzoeken of Ramūnas Navardauskas ook een Litouwer is. Dat is hij.
En dan, heel oneerbiedig, dat wel, las ik over de “kandelaarskast2” waar de paus begraven wou worden en las dat kardinaal … “Ook een Litouwer” dacht ik. En dat was hij ook.
Toen wij kinderen waren speelden we soms dat we Spaans spraken, mogelijk kwam het idee uit de strips van Jommeke, maar dat ging dan zo: “Broeros, Ivanhos isos vanos ’t paardos gedonderost”.
Simpel, maar plezant.
Hadden we het geweten, Broer en ik, we hadden het al even goed in het Litouws kunnen zeggen hebben.
pske van mske:Als je efkes gaat googelen is te merken dat er ook uitzonderingen zijn.
____________________
1 Ramūnas Navardauskas
2 Het Nieuwsblad
petergreyphotography
Gedonderost… 🙂 Dat deden wij ook, dat Spaans. En ik doe het nog wel eens in de supermarkt. ‘Kijkos Cassierita, hieros tienos euros’. En dan zij: ‘Gracias gringo, quieres zegelos?’ Maar het wordt tijd voor een Litouwse western. Handas Hogas! Zienas dezas pistolas? Enas verkeerdas woordas ennas Pangas! (Vroeger Bonanza op de Duitse tv. ‘Hände hoch, oder es knallt!’ Klonk toch wat minder dreigend. 🙂 )
ms
Wij keken niet in ’t Duits maar als wij “koboi” speelden spraken we Engels zoals “enzup” en zo.. 🙂
Rob Alberts
De ‘s’ aan het einde van mijn naam zou komen van ‘de zoon van’.
Maar nu twijfel ik.
Misschien heb ik wel voorouders uit Litouwen?
Leuk blog!
Vrolijke groet,
ms
Dat achtervoegsel zie je in wel meer streken, de Scandinaviërs bijvoorbeeld, maar ook bij ons heb die verwijzingen zoals Willems, Peeters en Jansens (op welke manier dan ook geschreven) gaat nog een stapje verder.
Maar om een Litouwse te naam te hebben zou je dan eigenlijk Robas Albertas moeten heten 😉
Matroos Beek
Dit is echt zalig om te lezen, ik zit meteen weer in mijn kindertijd. Jommeke sprak toen af en toe Spaans, of toch iets dat erop leek, met overal een ‘os’ achter geplakt. Ik deed dat dan ook na.
Doet me ook denken aan “Hebban olla vogala nestas, enz.”: dé zin die zogezegd het begin van onze literatuur vormt. Opgeschreven rond 1075, waarschijnlijk door een Vlaamse monnik. Niemand weet precies wie hij was of welk dialect hij gebruikte. Maar aha! Die nestas klinkt Litouws!
Rob Alberts
Die ‘Nederlandse’ monnik wordt dus nu door jou ontmaskerd als Litouws?
Prachtig zoals jij dat beschrijft.
Vrolijke groet,
ms
Het mag dan in de Nederlandse Canon staan, maar zelfs daar zegt men dat het een monnik uit Vlaanderen was1, een “Vlaamse” monnik dus, zoals Matroos Beek zei. 😉
____________________
1 Nederlandse Canon
Rob Alberts
Tja, ik leerde het als de eerste ‘Nederlandse’ geschreven tekst.
Dat veel haar oorsprong heeft in Vlaanderen/Belgie is mij even ontschoten ….
Verontschuldigende groet,
ms
Ik ben vrijwel zeker dat we het idee hadden na het lezen van Jommeke.
Het zou me niet verwonderen mocht er ooit, nog langer geleden, een oertaal hebben bestaan die dan lokaal uit elkaar ging vallen.
In Litouwen zullen ollas vogalas nog wel nestals bouwen. 😂
meninggever
In veel landen is dat afsluitende stukje naamtekst indicatief voor waar men vandaan komt. Kijk maar eens in het vroegere Oostblok, wie goed op let kan zo duiden wie Oekrainer is, Rus, Bulgaar of pakweg Joegoslaaf van de oude orde. Maar wij kennen hier ook veel herkenbaars. ‘sen’ is een echt Nederlands fenomen op het eind. De zoon van. Jansen, Pietersen, Klaassen, etc.