Na dat laatste Ijselavontuur in Nederland toen de steinen uit de grond vroren en Slow en mske maar met iemand anders naar huis kwamen omdat ze anders te voet van het station naar hier konden, zocht mske het taxibedrijf op dat met zijn taxi’s aan het station staat.

Ze informeerde zich, om zo te zeggen. Ze vroeg de prijs en vertelde dat het soms kon zijn dat ze ’s zondags heel erg laat nog een taxi wilden. Dat was geen probleem zei die brave meneer. Ze moesten dan maar bellen als ze in Brussel waren, dan regelde hij dat wel, want op zondagavond, dan staan de taxi’s niet aan het station te wachten, oh neen.

Ondertussen had een andere brave meneer tegen Slow verteld dat hij ook bij een taxibedrijf werkte en Slow had die gemaild maar helemaal geen antwoord gekregen.

Zo gebeurde het dat Slow en mske op een mooie maandagmorgen om vier uur opstonden om met hun fiets volgeladen met hun bagage naar het station van Landen te rijden. Zo vroeg zijn er namelijk nog geen bussen hier te lande. En zo gebeurde het ook dat mske op die zondagavond de weerslag voelde aankomen en aan Slow vertelde dat ze de taxi ging bellen omdat ze geen zin had om met die fiets, met bagage overladen, nog eens dat tochtje naar huis te maken. Ze zouden dan wel op maandag met de belbus oprijden om met die fietsen terug te komen.

Maar mske vond dat nu toch zo erg van zo laat nog naar een taxibedrijf te bellen, dat ze niet wachtte tot Brussel. Ze belde vroeger om aan te geven met welke trein ze zouden arriveren. Ze kreeg de voicemail! Ja … wegens afwezigheid.

Ze zijn met hun fiets volgeladen terug gekomen. En als die taximannen denken van nu nog iets aan Slow en mske te verdienen, dan mogen ze rap wat anders denken, want als het alleen in de dag is dat ze rijden, dan hoeft dat niet, dan zijn er bussen ook. Nàh!

Ik weet wél dat ze hier alletwee lopen te sniffen en snotteren. Of dat nu iets met die taxi te zien heeft, dat weet ik natuurlijk ook niet.