Broer en mske mochten enkel onder moe’s toeziende oog spelen, maar de dag dat ze bij een bevriende boer op bezoek waren, gingen de kinderen samen op stap want Rik en Jan, de zonen van de boer ging hen van alles tonen.

Moe zei dat ze Broerke moesten meenemen en Broer en mske en Rik en Jan bekeken mekaar want Broerke kon wel lopen maar nog niet echt ver stappen. Eens buiten, zei Rik “hierzie, dan kan hij niet moe worden” en hij deponeerde Broerke in een karreke op vier wielen dat dan moest getrokken worden.

Ze liepen langs binnenwegeltjes en tussen de hopranken door. Plots stonden ze aan een boomgaard en Rik zei: “dat zijn lekkere appels, hier kom ik er altijd halen” en ze trokken elk een appel af, maar ineens stond daar de man met de stok en Rik riep: “lopen!” En ze zetten het allemaal op een holletje en Broerke zette het op een krijsen want over die velden tussen die hopranken en over die kasseien werd hij nogal dooreen geschud in zijn karreke!
 
Daarna vroeg mske aan Rik waarom hij toch absoluut daar appels ging halen, ze hadden zelf een boomgaard. “Die zijn beter” was het laconieke antwoord.

Achteraf gezien was Rik één van de jongens die wel eens kans konden gehad hebben bij mske, ware het niet dat ze daar verhuisd zijn nog voor ze 13 was.

Rik is dan maar met Regine getrouwd, uit Broer zijn klas, maar dan wel veel jaren later, natuurlijk.