Toen mske enkele maanden geleden het ineens beu was om steeds om haar geld te moeten vragen bij Mr. Sloddermans, belde ze hem en zei: “uw boekhoudster maakt er een soepke van, ik wil met haar niks meer te maken hebben. Ik zend de factuur per mail en als ik dan dossiers kom halen liggen de centen klaar”. Sloddermans was akkoord. De eerste keer had hij het blijkbaar gesnapt.

De keer erop geen centen en mske belde hem van op zijn buro en vroeg of hij er op kickte om haar achter haar geld te laten vragen. Mr. Sloddermans stikte bijna van verontwaardiging en smeet mske naar haar hoofd dat hij géén tijd had voor verlengde weekendjes aan zee en dat hij pas van vakantie thuis kwam (???) en dus zijn hoofd niet stond naar zakelijke transacties.

En toen kwam de periode waarin Mr. Sloddermans mske zo hard nodig had omdat Monsieur de la Petite Dee zijn nierattack had gehad en het liep vlot, probleemloos.

mske stuurt de factuurmail vorige vrijdag avond zeggende dat ze zondag langs komt. Mr. Sloddermans stuurt haar zaterdag een mail over een dossier, zondag een mail over een een verandering die hij wil in de layout. Zondagavond … geen centen.

Gisteren belt mske hem, eigenlijk voor iets anders maar ze wou er toch even aan herinneren dat ze een afspraak hadden, maar ze kreeg de kans niet iets te zeggen want Mr. Sloddermans vloog uit: “ik heb een zwaar ongeval gehad anderhalve week terug en ik ga “nu” naar huis en in mijn bed (17.00u).

En mske vroeg haar vraag over het dossier en hij zakte in als een verkeerd gerezen deeg en zei dat hij een aanvaring had gehad met een bus, hij had niks néén, maar hij was zóóó moe van achter zichzelf aan te hollen.

En mske bedacht vannacht dat, als Ex zijn kuren kreeg, de wereld niet stilstond noch vroeg: “mske kan je nog volgen?” Neen integendeel. De wereld laadde nog meer last op haar kruiwagen. En mske bedacht verder dat het niet is omdat Mr. Sloddermans een bus gaat rammen, dat mskes wereld moet stilstaan en ze dacht dus “dát zullen we nog eens zien”. Het was nog vroeger dan anders maar ze sprong uit bed en dartelde naar beneden, vol goeie moed want ze ging dàt en nog één ander op poten zetten. Ah ja, dat heb ik al gezegd.

Ze belde dus naar Mr. Sloddermans en zei: “hier valt ook de lucht naar beneden en ik moet vandaag mijn geld hebben”. En ze stond met haar mond vol tanden toen Sloddermans zo vriendelijk was te vragen: “wat is er dan gebeurd?” Eigenlijk heeft hij daar geen uitstaans mee en mske zag zichzelf nog niet zeggen dat ze eens eindelijk naar het boekenfestijn wou gaan en boeken kon kopen die ze wou zonder te moeten rekenen of ze het zich wel kon permitteren. Dus vlamde ze daar maar één of andere rare reden uit en voelde zich daarna ongemakkelijk. Maar nu gaat het beter. Het is al gelijk wat ze er uit geflanst heeft, Sloddermans gaat betalen en mske gaat het vanavond halen en ze heeft er tenminste geen ruzie mee gemaakt, wat wel het geval had geweest had ze gewoon gezegd: “ik wil mijn centen, das al!” zoals ze normaal gezien zou doen.

En Slow zei: “toch wel erg hé, je hebt daar recht op en moet dat nog rechtvaardigen waarom je het wil”.

Maar de verstandhouding met Sloddermans is nu momenteel wel zo goed dat het leefbaar is, dus zal mske nog maar een paar goei redenen uitzoeken waarom ze centen nodig heeft voor een volgende gelegenheid.