Gisteren ging Slow enkele telefoontjes doen. Hij begon met de instantie aan wie Slow en mske op 11 december een betaling hadden gedaan waarvoor de verwachte reactie uitbleef. Hij had daar vorige week maandag al voor opgebeld maar toen kon de persoon in kwestie dat niet zien. Slow en mske veronderstelden toen dat de persoon in kwestie op het klein buroke was. Zodoende gingen Slow en mske vorige week maar ter plaatse, maar de pc lag uit en de man kon dat niet zien en die raadde hen aan om maar efkes af te wachten tot begin 2006 want … “dan zou het wel in orde zijn”. Gisteren belde Slow nogmaals op. Toen hij iemand aan de lijn had begon het: “wie bent U?” “Welke mededeling stond op de betaling?” “Welk was het bedrag?” “Van welke rekening kwam die betaling?” Na 13 minuten zoeken hebben ze het geld gevonden. En toen, toen vroeg Slow of het nu in orde was en dat moesten ze nog eens navragen. En Slow wachtte geduldig. Ze konden dat regelen maar dan moesten Slow en mske wel het betalingsbewijs meenemen en hen laten bellen naar de dienst want ze konden dat hier nog niet zien op de pc. Na meer dan drie weken?

En toen belde Slow naar de netwerkverdeler. Want vorige donderdag was hier iemand aan de deur geweest die een kaartje had nagelaten dat hij de teller kwam opnemen en hij had daar bijgekribbeld: “Inlichtingen – Technische Gegevens”. En Slow en mske begrepen dat niet, want die teller was in november opgenomen geweest voor de verandering van elektriciteitsleverancier. Slow belde en het begon al met: “al onze medewerkers zijn in gesprek, tjangel tjingel tralala ..” Toen hij iemand aan de lijn kreeg viel die uit de lucht. “Iemand daar geweest? En waarom?” Tja, als ze dat hadden geweten, hadden ze niet moeten opbellen hé … Efkes doorschakelen dan maar en:”tjangel tjingel tralala …” De volgende viel even goed uit de lucht en zei niets terug te vinden, waarop die vroeg: “bent U zeker dat het niet was om de teller op te nemen?” Slow’s ogen spraken boekdelen. Efkes doorschakelen dan maar en:”tjangel tjingel tralala …” De volgende vroeg nog maar eens om nog maar eens het zelfde te vertellen, viel uit de lucht en zei dat hij het ging opzoeken en terugbellen. Naast de kwestie, maar die heeft nog steeds niet teruggebeld.

Slow belde voor het pc-bankieren van die ene bank dat niet werkte. Hij belde naar de hoofdzetel en het begon al met: “al onze medewerkers zijn in gesprek, tjangel tjingel tralala ..” Toen het meisje aan de lijn kwam vroeg ze of ze soms die pc-banking openden via favorieten. Ah ja, natuurlijk doen Slow en mske dat. “Ja maar” zei het meiske “de site is veranderd en de naam klopt niet meer”. Terwijl Slow nog aan de telefoon was probeerde mske de andere url en kreeg wéér een foutmelding. “In dat geval” zei het meisje “moesten ze naar nr … bellen”. Slow belde en kreeg on-mid-del-lijk iemand aan de lijn en hij begon weer, maar de man aan de andere kant zei dat hij Slow niet verstond. En Slow sprak luider en telkens hij iets wou zeggen begon die man aan de andere kant: “hallo, hallo, hallo” te zeggen. En Slow nam zijn aanloop om die zijn buis van Eustachius eens uit te blazen, maar het was te laat. De man had afgelegd. En Slow wachtte even en belde dan terug en het begon al met: “al onze medewerkers zijn in gesprek, tjangel tjingel tralala ..” Toen hij de man weer aan de lijn had, sprak Slow alsof hij tegen een stokoud beske aan het spreken was en articuleerde: “Ver-sta je me nu?”. Na positief antwoord, legde Slow het probleem van het niet werkend pc-bankieren uit, waarop de man zei: “dat is niet moeilijk, het werkt niet, dat werkt pas terug binnen een uur of twee”.

Efkes een paar telefoontjes resulteerde in drie kwartier aan de telefoon, maar in totaal was Slow wel een gans uur zoet geweest en wat had het opgebracht?