Toen mske trouwde, was het eerste wat ze deed, dat meer dan vervelend slaapkleed op pensioen zetten. Ze legde dus alle slaapkleren die moe, vóór haar trouwen, had gekocht, op een stapeltje, stak die in een plastic zak en zette die ergens veilig voor als ze ooit in de kliniek/moederhuis terecht zou komen.

Maar ze huurde het huis dat moe net had gekocht en waarin de elektriciteit nog moest vernieuwd worden. Dus ging moe, ter compensatie, tijdelijk haar was doen.

Dom, dommer, domst!

Het al of niet dragen van slaapkledij heeft het onderwerp van gesprek uitgemaakt van praktisch het ganse dorp! En mske haalde haar schouders op en deed haar zin.

De lichten gaan uit, de dag wordt afgesloten. Ik ga ook slapen, zonder nachtkledij.