De eerste keer dat het gebeurde, vroeg ik Luc: “Moet je nu eens iets weten?” Of hij nu beaamde of niet, ik weet het niet meer, maar ik vertelde het toch maar.

Gisterenmorgen was het de tweede keer. De mail kwam zo net toen er een hoop obstakels gegooid werd tussen mij en dat wat ik had gepland te doen. Ik was dus al gecontrarieerd en dan durven ze nog … Ik pakte de telefoon.

“Ik ben een vrouw” zei ik “ik denk toch dat dat hoorbaar is?”

Omdat diegene aan de andere kant toch ook niet kan helpen dat het gebeurt en het ook niet kan helpen dat ik gecontrarieerd was, probeerde ik wat vriendelijker te klinken dan ik was, want hij klonk jong en welwillend en ik houd niet van blaffen. Dus ging ik verder met te zeggen dat ik een beetje ging muggenziften.

“Ik ben degene die de boekingen doet” zei ik. “Ze vragen erom, ze geven een keuzemogelijkheid” ging ik verder. Dat doen ze dus echt. Er staat letterlijk:

“Aanspreektitel:
• Meneer
• Mevrouw
• Meneer en Mevrouw”

“Ik kies het laatste” zei ik. Dat doe ik nu eenmaal omdat ik voor ons beiden boek.

“Waarom krijg ik dan een mail, geadresseerd aan: “Heer S. en dat terwijl S. mijn meisjesnaam is?”

“Ik geef u 200% gelijk” zei hij. Ik schrijf het op en leg het voor bij de eerstvolgende bijeenkomst”.

Daarna kon ik verder obstakels opruimen en heb uiteindelijk dat wat ik wou doen niet voor elkaar gekregen.