Eindelijk was het zo ver.

Sport in het echt gaan bekijken deden we wel al meer, maar ijsschaatsen zagen we nog niet.

Toen we dan Mark leerden kennen vond Luc dat een ideale gelegenheid om ook dat eens mee te maken.

Telkens hield Mark ons op de hoogte van wedstrijden in de buurt van de grens maar steeds viel dat samen met de evenementen.

Nu was het eindelijk zover. Evenementenloos, zoals we momenteel zijn, waren wij zaterdagavond in het IJssportcentrum in Eindhoven te vinden.

Goed ingeduffeld, het is een ijspiste voor iets, dacht Luc er maar onderweg aan dat hij zijn handschoenen had vergeten. Ik had ze bewust niet meegenomen. Ik heb zo goed als nooit koude handen en hoe neem je nu foto’s met handschoenen aan?

De kou daarbinnen had ons onmiddellijk in zijn greep, inderdaad ook de handen. Maar na een hapje en een zjat koffie daarboven in de cafetaria voelde het al heel wat minder koud aan in het stadion. We waren in elk geval blij dat er tijdens de pauze ook erwtensoep, die aan de ribben bleef plakken, voorradig was.

Eigenaardig maar waar, toen we er vertrokken, hadden zelfs mijn handen zich al terug aangepast aan de temperatuur en kregen ze het weer warm.

Eens thuis stelde ik huidig log, oorspronkelijk bedoeld voor gisteren, uit tot vandaag. Ik had veel te veel foto’s om die ’s nachts nog te zitten sorteren. Ik ben er dan ook gisteren een aardig stukje dag mee doorgekomen.

Oorspronkelijk had ik zin om ze allemaal de -figuurlijke- vuilbak in te kiepen. Ik vond ze niet goed, ik vond ze niet scherp, ik vond ze tegenvallen. Lag dat nu aan het toestel? Lag het aan de verraderlijke verlichting ter plaatse? Lag het aan mij? Dat kan natuurlijk aangezien ik de toestand niet op voorhand hadden kunnen inschatten, had ik ook niet kunnen opzoeken hoe ik het fototoestel best kon instellen.

“Je moet jezelf zo niet bekritiseren” zei Luc en hij stuurde mij deze url. Als doekje tegen het bloeden kon het wel tellen, maar het veranderde niets aan het feit dat ik mijn foto’s maar flou vond en nog vind. Volgende keer eens eerst opzoeken welke camera-instelling nodig is voor dat soort verlichting.

Volgende keer? Toen ik gisteren te kennen gaf dat het wel een toffe bedoening was geweest, vertelde Luc onmiddellijk dat er een schaatsmarathon is in Breda. Ik vond dat we dat ook eens konden gaan zien. Lucs idee van “eens” verschilt enigszins van het mijne, want hij kwam onmiddellijk met een hele kalender aandraven. Eigenlijk wel een beetje logisch, in de zomer zijn die wedstrijden niet.

Meer foto’s