In Volt op woensdag … er waren natuurlijk meerdere onderwerpen in Volt vorige woensdag.

Vinden wij Volt nu goed of niet? Dat weten wij -mske meer bepaald- zelf niet goed. De onderwerpen zijn wel interessant maar ze blijven nogal aan de oppervlakte. Ze zijn ook iets te beperkt in tijd eigenlijk. Voor zover deze bedenking over Volt …

Ah neen, een pluspunt van Volt is enerzijds Martine Tanghe, wie wij altijd al goed vonden en anderzijds Kobe Ilsen, wiens journalistieke kwaliteiten wij -weeral mske meer bepaald- niet zo goed kennen aangezien Slow in zijn eentje naar Vlaanderen vakantieland kijkt.

Kobe Ilsen anderzijds dus, die dat echt wel goed doet maar bovendien momenteel één van de schattigste jongens -jongen jawel, gezien die zo de leeftijd van Kozzeke en Neefke heeft- van de VRT is en dit weeral volgens mske. Slow spreekt zich daar niet over uit.

In Volt op woensdag dus kwam Mevrouw Mia Doornaert het hebben over hoe ze zich ergert aan het soort tussentaal dat ze in “Thuis” spreken. Ze werd tegengesproken door Axel Daeseleire. Ruud Hendrickx, taaladviseur van de VRT zat daar ook nog bij, maar de interessantste bijdrage tot het gesprek werd geleverd door de twee eerst genoemden.

Mevrouw Doornaert vindt dat iedereen ten allen tijde de standaardtaal (na het ABN, kwam het AN maar dat is nu weer achterhaald en heet nu de standaardtaal) zou moeten spreken dus ook in een TV-reeks. Axel Daeseleire vond van niet. Ze waren het wel eens dat het taaltje van Thuis een soort tussentaal is, het is geen standaardtaal maar het is ook geen dialect.

Laat ons maar direct zeggen dat mske Axel Daeseleire’s mening bijtreedt. Die tussentaal klinkt menselijk en gemoedelijk en echt in tegenstelling tot het geaffecteerde praten van velen die hun tong in honderd bochten wringen om toch maar beschaafd te spreken maar daardoor gekunsteld over komen.

Eerlijk is eerlijk, de standaardtaal van Mevrouw Doornaert was af en vlot, zonder bekakt of betuttelend te klinken en dit in tegenstelling tot sommige leerkrachten waarbij mske bij het horen er van nog steeds zin krijgt om zich direct te verontschuldigen zonder te weten waarom.

Maar Axel Daeseleire vond dan weer dat, gezien het over volkse mensen gaat, het volks moet klinken en dat die tussentaal dan ook voor iedereen, van Limburg tot West-Vlaanderen, verstaanbaar is.

Dat gingen ze uitproberen. Enkele Westvlamingen kwamen hun zegje doen en beweerden dat ze het niet begrepen aangezien het weer in het Antwerps was. Slik! Dat was al een flater van de Westvlamingen, want die tussentaal is iets “tussen algemeen Nederlands en Antwerps, Brabants dialect”, dixit de VRT. Nu onder ons gezegd denkt mske dat die bepaalde mensen, je mag nooit veralgemenen, ook de standaardtaal niet zouden begrepen hebben.

Maar we vragen ons af waar de uitleg van Limburg bleef.   Of traden de Limburgers Axel Daeseleire bij? Een hiaat in het onderzoek?

Weet je, standaardtaal is in mskes ogen heel belangrijk, zo belangrijk als gepaste kledij voor bepaalde gelegenheden. Maar dat is volgens mske helemaal niet nodig om als boer op het veld patatten te gaan uitdoen. mske spreekt dus tussentaal, gezien ze zowel in Antwerpen en Oost-Vlaanderen woonde en in Brabant woont.

Ze heeft altijd ABN gesproken met Zoneke en Zus tot Zoneke op zijn dertiende zelf begon met dialectwoorden aan zijn woordenschat toe te voegen.  Momenteel spreekt ze AN standaardtaal als Amke en Ella in de buurt zijn maar zegt ze wel “kzienageiren” tegen Slow.

Maar laat Simonneke en Frank en de Swa maar voort tetteren in het gemoedelijke taaltje dat ze nu klappen. Kinderen moeten daar sowieso niet naar kijken gezien het feit dat iedereen daar al met iedereen in de koffer gedoken is. Waarden en normen zitten niet alleen in een taal tenslotte.

En ja hoor, mske kijkt ondertussen wel naar Thuis. Dat komt goed uit. Vermits de winter in aantocht is en ze dus minder in het veld rondhangt heeft ze haar binnenhuisveloke maar voor de pinnen gehaald en “Man bijt hond” gevolgd door “Thuis” is een beter alternatief dan op haar eentje op dat veloke rijdend naar een ceedeeke te luisteren, zonder te kunnen meezingen.  Ah ja, als ze meezingt moet Slow lachen en loop ik weg.