mske herinnert het zich nog, als de dag van gisteren … de eerste keer dat zij echt woest was op Ex.

Ze waren vier jaar gehuwd en er werden betonnen blokken geleverd die in de tuin moesten verwerkt worden. Omwille van het heuvelachtig landschap, lag die tuin een verdieping lager dan de voorzijde en moesten die stenen van vooraan gelijkvloers naar achteraan -1.

mske als altijd ingenieus maakte een plannetje, een soort glijbaan maken vanaf het keldergat aan straatzijde, zij zou de stenen daar laten afglijden en dan kon Ex die mooi stapelen.

En toen ze zo een derde hadden gedaan begon Ex plots te sakkeren en zei nors: “Godverdoeme, kan je die niet wat langzamer laten komen”. Waarop mske zei: “In dat geval komen ze helemaal niet meer!” Ze trok haar werkhandschoenen uit en ging in huis voor het eten zorgen.

Toen Ex naar boven kwam gestormd zei mske dat ze, aangezien ze zo vriendelijk aangeboden had om te helpen ook het recht had om te stoppen en dat ze geen godverdoeme’s slikte. Ex heeft de stenen laten glijden en moest ze dan in de kelder gaan stapelen.

Een simpele vraag had in dit geval veel beter geweest.

Hij heeft later wel altijd goed opgelet om die fout niet meer te maken tot …

mske had meer dan genoeg van die uitlatingen, va had 21 jaar niets anders gedaan!