Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De uitnodiging

Op de sfeervolste zondag van het jaar -zoals sommigen de dag van de Ronde noemen- trok ik een oude, versleten, slobberende wegens veel te grote, trainingsbroek aan omdat ik wist dat Luc zinnens was om niks van de Ronde verloren te laten gaan en de dag van begin tot einde te degusteren.

Een prima dag dus om eens werk te maken van die varkens van gisteren, want daar moest ik toch mijn gedachten kunnen bijhouden, dacht ik.

Luc genoot met volle teugen, ik ook, al was het dan van mijn boek, want die varkens waren sneller klaar dan verwacht.

Ergens in de namiddag werd er gebeld. Luc keek naar mij, ik keek naar hem maar ook een beetje verschrikt naar mijn schabouwelijke trainingsbroek, hij volgde mijn blik en hij stond op terwijl hij mompelde.

Weer vals alarm zeker?

Sedert er hiernaast in het huis gewerkt wordt, denk ik dat er daar iets of iemand op dezelfde frequentie van onze bel zit.

Ik dacht niet aan vals alarm, ik dacht aan de verschikkelijke bende, want ergens in mijn ooghoek had ik een passant aan ons venster menen te zien.

Ik hoorde niets, geen deur, geen stem, ook niet die van Luc tot hij terugkwam en zei:

Ze had een persoonlijke uitnodiging van Jezus.

Hij sloot de deur, stond even beduusd te kijken en sprak dan de historische woorden:

Die weet zeker niet dat het vandaag de Ronde van Vlaanderen is.

waarop hij terug op de zetel plofte en ik dacht dat, als Jezus ons wou uitnodigen, hij dat zeker niet via de verschrikkelijke bende moest doen.

Hij zou toch, na al die jaren, moeten weten dat ik geen tussenpersonen meer vertrouw.

Previous

Twee in één slag

Next

Buitenactiviteiten

17 Comments

  1. Wij krijgen hier zowat maandelijks van die apostelen aan de deur. Ze blijven geduldig terugkomen. Bewonderenswaardig, maar mij aansluiten bij hun groep zal ik toch niet.?

    • ms

      Waar ik vroeger woonde was het schering en inslag. Hier is het maar uitzonderlijk. Maar toch stoort het me.

      Ik vind het wel dom van mezelf, maar ergens vind ik het een inbreuk op een moment van onbezorgdheid waar ik vind dat ik daar recht op heb.

      • Hier in ons straatje wonen maar weinig vaste bewoners. Begrijp niet wat ze hier zoeken. Ook wij doen gewoon de deur niet meer open.

        • ms

          Om één of andere reden voel ik me wel verplicht om de deur te openen. Reden temeer om me dan opgelaten te voelen.

          Ooit dacht ik een bord op de deur te hangen (ik vind het betreffend log nog maar eens niet terug). Misschien moet ik dat wel doen.

      • Daar heb je zeker gelijk in. Het irriteert me ook. Het lijkt ook wel alsof ze een zwak hebben voor buitengebied. Ik herken ze van ver en doe dus gewoon niet meer open. Het is me beu.

        • ms

          Wij zien ze, jammer genoeg, niet komen behalve als Luc aan zijn laptop zegt en ze nog gegroepeerd klaar staan. Dat hebben we één keer gehad.

          Nu met die werken hiernaast lopen er wel meer mannen voor het venster voorbij. Die zie ik wel maar let er zelfs niet meer op.

  2. Hahahaha, een geweldige opmerking van Luc.
    Jezus zelf zou zich een bult hebben gelachen. ☻☻

    Je maakte je druk om de indruk die je zou maken? Daar had ik heel lang last van en echtgenoot nog meer. Vroeger.

    • ms

      Jezus? Volgens mij zat die zelf naar de koers te kijken.

      Had ik mijn passende versleten trainingsbroek aan gehad zou het me niks kunnen schelen. Maar deze valt alleen niet af omdat er een touwtje in de lenden zit.

      ?

  3. jasmien

    Dat vind ik een voordeel van wonen in een appartement, als de bel gaat, en ik heb geen zin om open te doen, antwoord ik niet.
    Ik heb geen video, dus kan niet eens zien wie aan de deur beneden staat.
    De bellers kunnen ook niet weten of ik thuis ben, dus foert!
    Stout he 🙂
    En zo’n trainingsbroek is ideaal voor thuis joh!!

    • ms

      We overwogen al een kijkspiegel aan het venster, maar we krijgen haast nooit onverwachte bezoekers.

      Die versleten trainingsbroeken blijven in elk geval tot ik ze in een, in mijn ogen, ideale maat kan kopen.

  4. ‘Aan de deur wordt niet gekocht en bekeerd zijn we ook al’
    Dit zag je wel eens op de voordeuren.

  5. Ik ben eens een keer met twee mensen van Jehova’s in discussie gegaan en dat was best leuk. Maar ze kwamen er niet doorheen bij mij..

    • ms

      Er was een tijd dat men mij zei wat ik moest geloven en ik mocht enkel mijn mond openen om te laten horen dat ik hen gehoord had.

      Ik heb genoeg van mijn kostbare tijd verbeuzeld.

      En toch zeker niet op de dag van de Ronde.

      ?

  6. Ik woon in een rijhuis. Ik zie hen met een zekere regelmaat in mijn straat maar ze bellen niet altijd bij ons aan. Mijn man doet nooit open, ik wel en soms sla ik zelfs een praatje als het bij de eerste oogopslag ‘klikt’ én ik tijd heb.
    Jouw partner had geluk; hij werd maar even van de Ronde van Vlaanderen afgeleid. Mijn echtgenoot moest zich met … de radio tevreden stellen: de ganse namiddag – tot net nà de koers – liet de kabel van Proximus het afweten zowel voor wat internet als Proximus TV betreft; dat was balen!

    • ms

      Neen, wij hadden nergens hinder van, ook niet tijdens de panne van vorige vrijdag. Dat is echt wel balen als je daar naar uitkeek.

      Raar dat je zondag niet geholpen werd door Proximus. Ze maakten wel een warmtekaart om te kijken waar de meeste toeschouwers bij elkaar stonden.

  7. elsje

    of grondpersoneel …

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén