mske heeft iets gezien. Iets gralijk luguber en raar!

Er is namelijk een man, die altijd zo vriendelijk is. Hij is wel een beetje een eigenaardig type, maar hij is altijd joviaal, vriendelijk, lachend.

Vanmorgen ging mske door een deur, de man volgde en mske keek om, om te kijken of hij die deur wel overnam zodat hij die niet tegen zijn voorgevel kreeg en ze schrok. De vriendelijke ogen waren veranderd in gemene karbonkels, de glimlach was weg en vervangen door een eigenaardige grijns … en de vriendelijkheid? mske vindt dat ze zo precies nog geen gemener individu gezien heeft dan die, vanmorgen.

Even later liep hij naar de brievenbus en dan zou mske gaan denken dat ze zich dingen inbeeldt, want hij was weer zijn normale zelf.