Sedert ongeveer een week liggen hier dossiers om te herwerken, maar omdat ik de onhebbelijkheid heb om ’s nachts over de papieren te lopen -hier licht ’s nachts geen enkel papier- had mske gezegd om die dossiers in een doos te stoppen, een doos die dicht kon. Slow had een doos met flappen gehaald en de dossiers daar in gestopt. Gisteren merkte mske dat ik die flap naar beneden duwde en in de doos klauwde. Ze zei iets nogal boos kortaf en ik ben dan maar op de kast gaan liggen.

“Slow” zei mske “Sloef kan in die doos, die flappen zitten blijkbaar niet geschrankt”. En Slow wou de doos goed dicht doen. En toen … Eigenlijk wou ik eerst lachen met zijn verbouwereerd gezicht, maar toen stamelde hij: “maar, maar … dat bovenste dossier is helemaal kapot”.

Dat was overdreven natuurlijk daar waren maar drie grote krassen in en een klein stukske uit, maar ik ging op dat moment niet gaan discuteren, zeker niet dat mske als een furie richting doos stoof en zich dan omdraaide naar de kast en me de wind vanvoren gaf waarop ik er maar vanonder gemuisd ben.