Nu ja, Wachtebroer had gisteren eigenlijk al van in het begin de giechel in, zij allemaal trouwens, zodat hij gisteren eigenlijk beter Lachebroer genoemd zou worden.

Zo vertelde hij op een zeker moment aan Wes en mske: “onze Slow die wordt nooit kwaad, nochtans ik had daar veel toek kunnen van krijgen, zoals die keer dat ik hem door de netelen de beek in reed …” en zijn gezicht trok vol lachrimpels bij de herinnering.

“Wat was dat met die netels en die beek?” vroeg mske daarna aan Slow.
 
Blijkt dat ze gewoon aan het koersen waren met de fiets en dat Lachebroer Slow gewoon van de baan had gereden, recht de netels in en zo in de beek.

Word jij dan nooit kwaad?” vroeg mske aan Slow. “Jawel hoor” zei hij “soms”.