Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Mist

Wikken en wegen tot de n-de macht, zo omschreef ik het. Maar het is nu eenmaal iets waar ik moet mee leven en al lach ik het weg met mijn sterrenbeeld en zeg ik: “eeuwige weegschaal”, wat zoveel inhoudt als altijd dubben en eeuwig twijfelen, het is vervelend. Méér dan vervelend zelfs.

Het begon een hele poos geleden, toen ik, wat ontgoocheld, merkte dat ik wel plezier beleefde aan mijn foto’s maar ze toch eigenlijk op bepaalde gebieden niet voldeden.

Ik begon de voor- en nadelen van een ander fototoestel af te wegen. Uiteindelijk kwam ik tot de bevinding dat mijn eigen toestel, ondanks alles, toch maar mijn voorkeur had.

En toen zag ik de lens. Een lens die op haar eentje mijn drie lenzen kon vervangen, die wel zwaarder woog maar wat ik kon negeren omdat ik dan de twee andere niet meer moest meezeulen -de derde zeulde ik sowieso nooit mee, die hoort op een statief- met een zichtbaar beter bereik. Dat moest ik allemaal afwegen tegen mijn aangeleerde ingesteldheid dat ik voor mezelf zoveel geld niet moet uitgeven.

En toen kwam het fiasco met die heup het nog wat moeilijker maken. Wat als … wat als ik niet meer zou kunnen gaan wandelen? Wat als ik enkel en alleen nog maar in een vogelkijkhut kon gaan zitten en wachten tot iets voor die lens wou lopen, vliegen of zwemmen? Moest ik niet afwachten en kijken wat het werd? Vogelkijkhutten vergen namelijk een groter kanon.

De zwaluwen brachten weer evenwicht, zeker daar de heup zienderogen beterde. Luc verwoordde het als: “Ik hoorde in de wandelgangen …”

Maar toen overwoog ik, weeral, of het niet beter zou zijn nog voor de volledige opening van de winkels, toch maar een afspraak te maken. Je weet niet wat de grote sloef gaat doen als er geen limiet meer op het winkelen staat.

Zodoende haalde ik mijn nieuwe speelgoed vorige maandag.

Eigenlijk diende dit log over het winkelen op afspraak te gaan, maar dat ga ik voor morgen bewaren. Ik had het al te uitgebreid over al dat twijfelen dat er geen twijfel aan bestaat dat dit log al lang genoeg is.

Previous

Ik hebt geschrijft

Next

Winkelen op afspraak

10 Comments

  1. Groot gelijk dat je die gekocht heb. Daar zul je plezier mee beleven en da’s wat telt.

  2. Daisy

    Wikken en wegen… dat doet niet alleen een weegschaal. Twijfelen doe ik als “Tweeling” ook constant. Evenzeer over een nieuw fototoestel… maar de overweging van “zoveel geld” houd me momenteel met beide voeten op de grond.
    Veel plezier met jouw nieuw gerief!

    • ms

      Wel ja, ik las dat de dubbele tekens er wel meer last van hadden. Maar bij mijn zoon merk ik daar niet veel van.

      Het is eigenlijk wel een ideaal moment voor een uitspatting. We gingen al een jaar niet op reis en het ziet er niet uit dat daar snel verandering in komt.

      Dus nam ik “ter compensatie” maar mee in de overweging.

  3. Nu hoef je alvast niet meer over die lens te wikken en wegen, scheelt heel wat gepieker.😊
    Een mens mag toch geld voor zichzelf uitgeven?

    • ms

      Het is een overblijfsel van lang geleden. Het is zo ingebakken dat zelfs gezond verstand er zijn tanden op breekt.

      In elk geval bij ik nu wel opgelucht dat ik me niet te snel liet verleiden tot de aanschaf van een bridgecamera en eerst alles heb uitgeplozen en uitgerafeld tot ik wist wat ik wou.

  4. Kan je weer mooie foto’s gaan nemen!
    Ben blij voor jou!!

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén