Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Paardenmeisje

Het klonk me een beetje neerbuigend in de oren toen ik het de eerste keer hoorde. De tweede keer was ik er relatief zeker van.

Het zette me aan het denken … aan vroeger. Bij ons thuis was maar één hobby mogelijk: de muziekschool. Ik had dus geen hobby want muziek spelen kon ik niet en lezen was tijdverspilling.

Tot de dag dat ik vroeg of ik paard mocht rijden. Ach wat was ik een omhoog gevallen schepsel. Als ik dacht zoveel tijd over te hebben kon ik beter nog wat meer voor mijn rekening nemen in het huishouden.

Jong getrouwd, twee kinderen, het kwam er niet van.

Die ene keer op vakantie, was ik er zo kort bij. De kinderen waren adolescenten en waren niet mee. Er waren excursies te paard. Ex vond het geen goed idee. Als je paard wou rijden moest je eerst écht leren paardrijden. Hij vergat waarschijnlijk de dag dat we op huwelijksreis met een muilezel een berg op waren getrokken.

Eens thuis … ach laat dat paard maar bij de ouwe koeien in de gracht.

Mijn dochter wou een paard en ineens moest dat kunnen. Maar het kon uiteindelijk toch niet. Er kwam te veel bij kijken.

Was ik een paardenmeisje? Of was het toch iets meer? Want zie je, mijn vader had thuis minstens één paard gehad en hij ging bij de rijkswacht te paard in de Korte -of was het nu de Lange- Vlierstraat in Antwerpen. Mijn ex had thuis ook minstens één paard gehad en kon daar ook op rijden.

Mijn zoon heeft paarden, mijn kleindochters rijden en reden paard.

Ik heb in mijn leven één keer, echt wel één keer op een paard gezeten. Dat was op de kermis in Deinze toen mijn moeder niet kon weigeren omdat mijn nichten ook mochten van mijn tante en al haar argumenten tegen weerlegd werden.

(Lees verder onder de foto)

Met dank aan Suskeblogt voor het gebruik van het kleurmachien

Ben ik bang voor paarden? De eerste keer bij Zoneke was dat nogal imposant zo tussen die grote dino’s -zoals Querida ze noemt- en paste ik geweldig op dat ik niet in hun weg ging lopen.

De tweede keer had ik al veel afgekeken van Zoneke en Querida, had dus meer durf en pasten zij op dat ze niet in mijn weg gingen lopen.

Deze overpeinzing kwam er na een opmerking dat je moet doen wat je wil doen voor je er te oud voor bent.

Ben ik te oud om te leren paardrijden? Ik denk het wel. Ik zal het eens aan Artrozeke moeten vragen.

Previous

Veldrijden

Next

Nuttig en aangenaam met een grens

18 Comments

  1. Te oud? Geen idee. Ik heb een keer op een paard gezeten, zonder zadel en stijgbeugel. Het dier zette het op een holletje en ik viel eraf. In hoog zacht gras gelukkig. Maar ik ben beducht voor paarden. Ik denk dat ze wel lief zijn maar ook een soort pubers, met wel twintig ledematen die in willekeurige richtingen schieten. (Geef mij maar koeien. Die geuren ook beter.) Maar! Leren paardrijden – probeer het eens! Je bent nooit te oud om te proberen.

    • ms

      Soms denk ik: “waarom niet?” maar dan komt die heleboel aan eigen argumenten naar boven waarbij de huidige elektriciteitsfactuur, de heupartrose en de door jouw aangehaalde kans van er af vallen wat de boventoon voeren.

      Maar ik vind de geur niet onaangenaam, van koeien ook niet. Ik vind zelfs dat gewone mest niet stinkt. Stinken vind ik eerder uitlaatgassen, de geur van petroleum en chemische stoffen.

      Het is wel zo dat je bij een hond of een kat kan zien of ze je goedgezind zijn of niet, paarden zijn eerder stoïcijns al komt dat paard van Querida dan wel aan mijn handen knabbelen en laatst ging die aan mijn duim zitten tutteren. Een beetje de clown van de cirque.

  2. Te oud? Pas als je niet meer kunt, dàn misschien.
    Doen, zou ik zeggen, paardenkenners zeggen dat de dieren hun eigen specifieke karakter hebben als een hond en kat. En zich aan hun eigenaar gaan hechten.
    En lukt het niet dan heb je het in ieder geval geprobeerd.

  3. elsjeveth

    Wie weet doet het je goed, paardrijden. Heel andere spieren zullen gebruikt worden. Ik vind paarden prachtige dieren maar ben er net als Peter beducht voor, ze zijn zo groot…
    Wat een geweldige foto overigens !

    • ms

      Door de paardenoppas bij Zoneke en Querida weet ik nu dat ik er snel zou aan wennen, maar ik vrees wel dat ik een trapladderke nodig zou hebben.

      Welke foto? De amazone? Of de paarden in de mist?

  4. Er zijn ook pony’s. Iets laagdrempeliger wellicht.

  5. Jammer dat je je droom niet kon waarmaken, maar als het enigszins kan: ga ervoor!

    • ms

      Dat is het juist. Is het nog steeds een droom? Of is het een herinnering aan een droom?

      • Nu je het zegt… Ik had vroeger ook dromen, maar ik weet dat dit nu herinneringen aan dromen zijn. Ik wilde zo graag ballet doen… Daar kan ik niet meer mee beginnen met artrose hier en daar.

  6. Ik zou het toch maar eens proberen. Lukt het niet, je hebt het in ieder geval geprobeerd.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén