Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Labiomista

In het vervangende Vive la Vie tijdens de eerste coronagolf kwam Koen Vanmechelen1 heel begeesterd vertellen over Labiomista?

Een evoluerend kunstwerk over de mix van het leven.

Zo begeesterd, dat wij dachten: “Daar kunnen wij ook eens naartoe”. Jawel.

Toen we onze museumpas aanschaften en de lijst van mogelijke musea bekeken stond Labiomista daar bij en wij dachten: “Daar wilden wij toch ook eens naartoe”. Jawel.

En daarna, toen we op wandel waren langs de Palingbeek en daar twee werken van Koen Vanmechelen tegenkwamen dachten we niet: “Daar gaan we toch ook eens naartoe”. Neen, we planden.

Vorige dinsdag zou het zover zijn, maar dat was buiten de aangekondigde regen gerekend. We stelden uit.

Ik weet dat ik niet goed kan vertellen wat ik ervan vind, ik moet dat afmeten hoe het aanvoelt. Ik weet dat ik geen kunstkenner ben, dat kunst voor mij niks moet zijn wat een ander me vertelt maar wel iets dat me met bewondering en verwondering stil laat worden.

Maar daar komt ook nog bij dat er mensen zijn die mijn mening niet delen en daar soms wel van maken dat ik er geen verstand van heb.

Wat is er dan nog te vertellen? Wel, wij waren gisteren in Labiomista.

____________________
Koen Vanmechelen
Labiomista

Previous

De Kringwinkels

Next

Chrome en Firefox

15 Comments

  1. En liet je dat met bewondering en verwondering stil worden?

    • ms

      Wel het zit zo. Ik ben niet diegene die iets gaat aanbevelen, daar had ik al al te vaak commentaar op.

      Er waren dingen waarbij ik dacht dat ik graag die voornoemde “Vive le Velo” aflevering wou herzien om de bezieling achter bepaalde zaken te horen.

      Maar anderzijds gaan wij terug, twee maal zelfs. Die dag november dat de studio van Koen Vanmechelen toegankelijk is en ergens in 2023 als de delen waaraan ze nu nog aan het werken waren ook geopend zijn.

  2. Je bent een soort van sprakeloos?😉

    • ms

      Zoiets ja. Ik moet dat eerst laten bezinken eer ik mij er een mening over kan vormen. En ze dan nog verwoorden, daar begin ik niet aan.

      Maar het kan nóg erger. Ik kan zelfs ademloos zijn.

      • Dat herken ik bij mezelf!

        • ms

          Ik werd zo ooit van mijn stokken geblazen bij Tempus Arti indertijd, dat jammer genoeg niet meer georganiseerd lijkt te worden. Het was zo onverwacht en overweldigend.

          Ik had het er over op het blog, maar dacht dat ik er de foto had bij gezet. Niet dus.

          Maar foto’s geven nooit de realiteit weer. Het is dus een moment van verrassing opgebouwd door een kunstenaar.

  3. Ik heb geen idee van wat dat is en waar dat is dus ik kan er ook helemaal niets mee, eigenlijk had ik een reactie zonder woorden neer willen zetten, maar dat lukt ook al niet. Daarom wens ik je alleen maar een fijne donderdag toe.

    • ms

      Neen reageren zonder woorden gaat niet. Als ik dat heb, zet ik gewoon een smiley.

      Maar … reageren is niet verplicht. Bij sommige onderwerpen heb ik ook meer moeite dan bij andere om iets te zetten.

  4. Ook al behoor je niet tot de zogenaamde kenners, je mag toch een mening hebben over bepaalde “kunstwerken”. Dat niet iedereen het met je eens zou zijn is een feit maar nog geen reden om je mening niet te mogen geven.

    • ms

      Ik heb geleerd om mijn mening niet te geven als ik ze wil beschermen tegen kwetsende tegenargumenten.

      Veel mensen kunnen dan ook niet argumenteren en denken dat hun mening de enige juiste is. Dus vermijd ik discussies al op voorhand.

  5. Nu ben ik benieuwd natuurlijk.
    Maar soms valt er niets te zeggen, misschien te denken of te beleven.

    • ms

      Wel op een ander blog vond ik een uitleg die van begin tot einde vertelde wat er te doen is en dat met lovende woorden.

      Er valt veel te zeggen, nog meer te denken, beleven mocht iets meer – of toch niet?

      Maar het is het geheel dat telt, het opzet, de bedoeling om alles in mekaar te verweven. Zo zie ik het.

      Maar is het mooi? Is het goed? Ik zal het zo zeggen: wij gaan nog minstens twee keer terug.

      Ik wil zien wat in die studio nog te zien is, de vensters laten wel één en ander te verwachten en die nieuwe stukken vallen nog af te wachten.

      En verder? Mocht ik op voorhand geweten hebben hoe het zat en had ik geen museumpas gehad, had ik er zeker die 2×10€ inkom voor over gehad.

  6. elsjeveth

    Hoe dan ook het raakt je en doet iets met je. Dat is het allerbelangrijkste.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén