Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De verbouwing

Waar ik me eind maart zorgen maakte over stof en lawaai tijdens de zomer, was dat helemaal niet nodig.

Er gebeurde niets tot ergens twee weken geleden, toen grote gravers en breekmachines het straatbeeld achter ons huis vulden en de eigenaar kwam afgestoven met een grijns toen hij zei: “Eindelijk is het zover”.

Wel, ze zijn er aan begonnen en sedertdien zijn er wel alle dagen grote werken aan de gang en staan er vrachtwagens en containers geparkeerd. Het wordt enkel wat -meer- uitkijken bij het wegrijden

We reden al langer met de auto niet meer die straat op, het putdeksel in het midden staat ons niet aan, het ligt er schabouwelijk bij, ondanks het potteke teer dat ze in zijn reten gegoten hebben.

Maar woensdag zei Luc, vóór het wandelen: “We kunnen beter de andere straat nemen, ik wil daar geen baksteen op mijn hoofd krijgen”. Zit die kans er in? Dat weet je nooit met zulke dingen natuurlijk.

Wat we wél moeten doen -volgens mij dan toch- is een gordijn en misschien wel een overgordijn voorzien voor het venster op onze palier.

Previous

Moeder Kloek

Next

Belevingen in Bevingen

10 Comments

  1. Goed dat je er de afgelopen zomer geen last van had. Nu de winter overleven met deze werf vlak bij de deur.

    • ms

      Voorlopig hadden we gewoon veel stof op de auto, maar dat regent er nu en volgende week wel af. Of ze met het voorspelde weer gaan kunnen voortwerken zullen we moeten afwachten.

  2. Hopelijk werken ze een beetje door en zijn de werken snel gedaan.

    • ms

      Dat hopen we ook, want zoals het er nu bijligt, zo open en bloot, vrees ik dat bij een hevige regenbui wel een deel van hun grond gaat afkalven.

  3. Ik zou vast een paar passende gebedjes zoeken, dat ze opschieten en geen aardbeving(-kje) veroorzaken.

  4. Het woordje ‘palier’ maakt me nostalgisch blij (content) want ik had het al heel veel jaren niet meer gehoord (gelezen).

Laat een reactie achter bij Matroos BeekReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén